Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

Ωωωω, τι μέρα...!

Σήμερα είναι μια απίστευτη, απίστευτη μέρα, ακόμη κι αν ως το βράδυ έρθει το τέλος του κόσμου, ακόμη και τότε θα έχουμε αποζημιωθεί με αυτό το υπέροχο πρωινό!

Κι έρχεσαι στο γραφείο και κάποιοι έχουν διάθεση για καυγά... Γιατί ρε παιδιά; Κοιτάξτε έξω από το παράθυρο. Ακόμη κι αυτό το μετακαταστροφικό τοπίο μεταξύ της Αθηνών και της Σπύρου Πάτση είναι απίστευτα φωτεινό και ευδιάθετο, λίγο αν προσπαθήσεις βλέπεις και ένα δυο στραφταλισμούς της θάλασσας.

Ό,τι και να κάνετε, να με συγχίσετε σήμερα δε μπορείτε. Δοκιμάστε πάλι αύριο, ή καλύτερα ακόμη, από την πρώτη του μηνός...