Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Επιστροφές

Κι άλλες φορές έχω αφήσει αυτό το ιστολόγιο ανενημέρωτο. Πάντα επιστρέφω.

Έτσι και τώρα έχω πολλά πράγματα που χρωστάω  να ενημερώσω. Κριτικές, αναγνωστικά ημερολόγια, νέα που έμαθα, πράγματα που έγραψα. Ελπίζω να τα καταφέρω να κλείσω όλες τις τρύπες που έχω αφήσει εντός της επόμενης εβδομάδας. Τόσες που είναι θέλω τουλάχιστον μια ανάρτηση την ημέρα για να πω ότι σε δέκα μέρες θα έχω τελειώσει.

Ξεκινάω με μια ανακεφαλαίωση της κίνησης στο συγγραφικό επίπεδο. Καταρχήν τελείωσε -σχεδόν- η πρώτη γραφή της Παρέσσας, του τελευταίου βιβλίου των Σκοτεινών Παρχαριών. Και λέω "σχεδόν" γιατί είχα φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν άντεχα άλλο να το γράφω, ένα σημείο όπου ξέρεις ότι αυτά που γράφεις, όταν μπαλωθούν οι τρύπες της πλοκής στα προηγούμενα βιβλία, θα γίνουν άμεσα φύρα για το κείμενο. Αυτή η γραφή έληξε στις 160.000 λέξεις, όχι πολύ περισσότερες απ' όσες υπολόγιζα αρχικά. Η τελική μάχη -my arch-nemesis που λένε και στα κόμικς- είχε σχετικά οργανωμένη, απλά κακογραμμένη κι αυτό το τελευταίο μπορώ να διορθώσω ευκολότερα απ' ότι αν ήταν άσχημα οργανωμένη. Διορθώσεις δε θα ξεκινήσω άμεσα, αλλά σίγουρα θα ξεκινήσω εντός του 2012. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, βεβαίως-βεβαίως.

Οι τελευταίες λέξεις της Παρέσσας γράφτηκαν στις 23 του Οκτώβρη. ΄Ισα-ίσα μου έμεναν οχτώ μερες για να προετοιμαστώ για το NaNoWriMo. Για το τι είναι το NaNoWriMo, τα έχουμε πει κι εδώ κι εδώ κι εδώ. Η φετεινή νουβέλα είχε τίτλο Στάλα Δάκρυ, ήταν όπως πάντα φάντασι και διαδραματίζεται σε έναν κόσμο που μοιάζει με την προ-αποικιακή Νέα Ζηλανδία. Ήταν αρκετά δύσκολο να μπω στην νοοτροπία των Μαορί, δεδομένου ότι και βρίσκονταν στη λίθινη εποχή όταν εμφανίστηκαν οι Ευρωπαίοι και έχουν εντελώς διαφορετική αντίληψη του τι είναι τάπου, δηλαδή ιερό. Νομίζω ότι σαν πρώτη γραφή είμαι αρκετά ικανοποιημένη, πράγμα που αντικατοπτρίζει και το πόσο διάβασμα έριξα (και θα ρίξω όταν το διορθώσω) για να μπορέσω να μπω στο πετσί των ρόλων. Κι όπως λέει και το σηματάκι δίπλα, τα κατάφερα και φέτος. Πέντε στα πέντε. Κι όχι μόνο της πείρας, τρομάρα της, αλλά γιατί στο sff.gr που είμαι μέλος είχαμε μια φανταστική συναγωνιστική ατμόσφαιρα φέτος, που ως τώρα έχει αποδώσει εφτά νικητές, δύο περισσότερους από κάθε άλλη χρονιά, σύν τους δύο ή τρεις που επριμένουμε να τερματίσουν σήμερα. Ε, είναι γλυκιά η στιγμή που σηκώνεις τα χέρια σου από το πληκτρολόγιο και λες τελείωσα. Πολύ γλυκιά.

Έτρεξα και μερικά διηγήματα. Όχι πολλά, ένα ή δύο. Σχετικά ικανοποιημένη κι από 'κεί.

Αναγνωστικά τα πράγματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα και μου προκάλεσαν πολλές σκέψεις. Πέρα από ό,τι χρειάστηκα για τη Στάλα Δάκρυ, ανακατεύτηκα πολύ με τα βιβλία μου. Αυτά όμως θα τα πούμε αναλυτικά, και για τον Οκτώβρη και για το Νοέμβρη, εντός της εβδομάδας ίσως. Όπως επίσης -την άλλη εβδομάδα όμως- θα αφιερώσω από ένα ποστ για τα βιβλία που με εντυπωσίασαν περισσότερο από την αρχή του χρόνου. Βιβλία που αξίζει τον κόπο να σπαταλήσει κανείς το χρόνο του και να τα κοιτάξει με άλλο μάτι.

Τέλος, υπάρχουν κάποια νέα στο χώρο του ελληνικού φανταστικού που δε γίνεται να μην τα αναφέρεις. Κι αυτά θα τα κουβεντιάσουμε επίσης σύντομα.

Οι επιστροφές, λένε, εμπεριέχουν ένα ψήγμα ήττας κι ένα ψήγμα νίκης. Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι το ισχυρότερο σε ετούτη την επιστροφή. Σε κάθε περίπτωση, η επιστροφή έχει ήδη συντελεστεί. Μένιε να δούμε και τα αποτελέσματά της.