Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Comics - Ιανουάριος 2015

Στα πλαίσια της καινούργιας μορφής του ιστολογίου, μια φορά το μήνα θα ανεβαίνει μια ανάρτηση σχετικά με τα κόμικ που διάβασα μέσα στο μήνα αυτό. Έχω σκοπό να διαβάσω αρκετά φέτος, οπότε υλικό θα υπάρχει. Για το Ιανουάριο, κρατάω για ξεχωριστή ανάρτηση τη σειρά Red, Green, Blue and You, των Πάνου Τσαπανίδη-Χρήστου Σταμπουλή. Θέλω να μιλήσω αναλυτικά για το πόνημά τους.



My rating: 5 of 5 stars
Τι κάψιμο ήταν αυτό! Τι απίστευτο, υπέροχο, αξιολάτρευτο κάψιμο. Διαβάζεται μονορούφι, δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Η λέξη mind-fucking εφευρέθηκε για να το περιγράψει. Το απόλαυσα από την πρώτη ως την τελευταία του σελίδα.


ChicacabraChicacabra by Tom Beland
My rating: 5 of 5 stars

Κατά βάθος, όχι ιδιαίτερα girly. Το αγάπησα από τον τίτλο του και μόνο, το αγαπώ ακόμη και υποθέτω ότι πρέπει να το ξαναδιαβάσω. Πιότερο κοινωνικό σχόλιο, παρά υπερφυσικό κόμικ, οι αδρές γραμμές του σχεδίου δεν πρέπει να πτοήσουν κανέναν.

View all my reviews

Μανουέλ ο μικρός μαύρος μάγοςΜανουέλ ο μικρός μαύρος μάγος by Vasilis Babouris
My rating: 2 of 5 stars

Πολύ ωραία εικονογράφηση, μάλλον καλή ποίηση (δεν ξέρω να κρίνω, οπότε...) Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει κοινό το παιδιάστικο graphic novel ενηλίκων.


View all my reviews


Xoc: The Journey Of A Great WhiteXoc: The Journey Of A Great White by Matt Dembicki
My rating: 2 of 5 stars

Χαριτωμένο, αλλά δεν ξέρει αν απευθύνεται σε παιδιά ή ενήλικες.

View all my reviews




Επίσης διάβασα τα Hercules: The Thracian Wars των Steve Moore-Admira Wijaya και Hercules: The Knives of Kush, των Steve Moore-Doug Sirois-Cris Bolson, τα οποία ήταν μετριότατα, αν και με κάποιες έξυπνες ιδέες

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

The Riyria Revelations (2): Avempartha

Γενικά: Η Riyria Revelations μια εξαλογία φαντασίας που ξεκίνησε ως αυτοέκδοση, έκανε μεγάλη επιτυχία, αγοράστηκε από την Orbit και εκδόθηκε εκ νέου σε τρεις τόμους. Ο συγγραφέας ήταν αρκετά μάγκας (και χ3σμ3νος από τη χαρά του κατά πώς φαίνεται) ώστε να εκδώσει το έκτο βιβλίο της αυτοέκδοσης μετά την υπογραφή με τους μεγαλοκαρεκλάδες.

Μπορώ να κοκκορευτώ πως είχα αγοράσει τα τέσσερα πρώτα πριν τον κακό χαμό και χάρηκα πραγματικά που τελικά το έκτο βιβλίο δε θα έχει διαφορετική ράχη από τα άλλα πέντε. :p

Τα έξι αρχικά (τα οποία είναι εξαντλημένα) βιβλία είναι τα:

The Crown Conspiracy (2008)
1.jpg


Avempartha (2009)
2.jpg


Nyphron Rissing (2009)
3.jpg


Emerald Storm (2010)
4.jpg


Wintertide (2010)
5.jpg


Percepliquis (2012)
6.jpg

και τα τρία διπλά που μπορείτε ακόμη να βρείτε:

Theft of Swords (2011)
1-2.jpg


Rise of the Empire (2011)
3-4.jpg


Heir of Novron (2012)
5-6.jpg


Τα βιβλία είναι μια χαλαρή συνέχεια το ένα του άλλου. Υποτίθεται ότι μπορείς να τα διαβάσεις και εκτός σειράς. Είναι σχετικά αυτοτελή. Ακολουθούν τις περιπέτειες δύο κλεφτών, του Hadrian Blackwater και του Royce Melborn, που αποκαλούνται Riyria, που θα πει δίδυμο στη γλώσσα των ξωτικών. Ο πρώτος είναι πολύ καλός στο σπαθί, ευγενικός και μεγαλόψυχος. Ο δεύτερος είναι ικανότατος κλέφτης, παραδόπιστος και απαρέγκλιτα εγωίσταρος.

Γενικά, ο ίδιος ο συγγραφέας διατείνεται ότι τα κείμενα απέχουν λίγο από το μοντέρνο grim and grit.

Ειδικά: Σχόλια για το πρώτο βιβλίο, το Crown Conspiracy, έκανα εδώ, το Μάρτιο του 2011. Τελείωσα το Avempartha, το δεύτερο βιβλίο την εβδομάδα που μας πέρασε.

Γενικά διαβάζεται ευχάριστα. Έχει μερικά δύσκολα σημεία στην αρχή του, πάει να πει βαρετά μέχρι θανάτου. Απέχει, όπως και το  Crown Conspiracy, από τις βρώμικες λεπτομέρειες της καθημερινότητας (δε φτάνει την κυρίλα του high fantasy, αλλά πλησιάζει επώδυνα σε αυτήν). Επίσης, κάποια πράγματα που υποτίθεται ότι είναι μυστικά και πρέπει να σε ξαφνιάσει η αποκάλυψή τους, ε, δε σε ξαφνιάζει. Τέλος, ακριβώς όπως και στο  Crown Conspiracy, η τελική σκηνή μάχης είναι άξια να την υποδυθεί ο ΝΤάγκλας Φέρμπακς. Ο Σίνιορ. If you know what I mean.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Ο Προσκεκλημένος

Ο ΠροσκεκλημένοςΟ Προσκεκλημένος by Αβραάμ Κάουα
My rating: 3 of 5 stars

Το τελείωσα τις προάλλες. Και προβληματίστηκα.

Δε λέω, οι συγγραφικές δυνατότητες (και δεινότητες) του Κάουα είναι δεδομένες. Αλλά δε φτάνει πάντα μια καλή πένα για να σκεπάσει τις υπόλοιπες ελλείψεις του βιβλίου. Παίρνει ένα γνωστό κείμενο και κάνει τι; Δεν είναι διασκευή, υποτίθεται ότι γεμίζει ένα σημείο της ιστορίας που ο Στόουκερ το αφήνει φλου.

Και αυτό είναι το μόνο που κάνει. Απλά γεμίζει την κατάσταση ανάμεσα σε μια τελεία και το "και μετά". Όπως το βλέπω εγώ, η ίδια η αφήγηση αποτελεί ένα παραλληλισμό με την αυθεντική ιστορία, σα μικρογραφία της αρχικής, και με κομμάτια όπου ο Τζόναθαν περιφέρεται στην πόλη όπως η Μίνα με τον Κόμη στην ταινία του '92. Υποτίθεται ότι υπάρχει πλοκή, αλλά μου φάνηκε αδύναμη (αν εξαιρέσεις τις σκηνές στον τάφο που είναι πραγματικά μαεστρικές) Υποτίθεται ότι υπάρχει ερωτισμός, αλλά χρειάζονται υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κάνεις τον χλωμιάρη και ανέραστο μπαστουνόρθιο Τζόναθαν Χάρκερ να αποκτήσει βάθος χαρακτήρα και έστω μία κάποια ικμάδα αισθησιασμού. Κι όταν κυκλοφορούν πλάσματα όπως η κοντέσσα και η Ηλέην, ο όποιος Τζόναθαν θα χάνει στη σύγκριση.

Περίμενα ένα πλούσιο τραπέζι κι έμεινα με ένα μόνο -πολύ νόστιμο μεν, αλλά ένα- ορεκτικό.


View all my reviews

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Άγρια Ακρόπολη

Άγρια ΑκρόποληΆγρια Ακρόπολη by Νίκος Α. Μάντης
My rating: 3 of 5 stars

Ξεκίνησα να το διαβάζω με κάποιο σφίξιμο. Γενικά τα βραβευμένα ποτέ δε με έπεισαν, ούτε τα ελληνικά, ούτε και τα ξένα.

Η αρχική εντύπωση ήταν πολύ καλή. Πάρα πολύ καλή, διότι επιτέλους, βρέθηκε ένας Έλληνας συγγραφέας που πρώτα και κύρια τον ενδιαφέρει η ιστορία του κι έπειτα να μας πει την καταπληκτική του φουτουριστική ιδέα (που πολλές φορές την έχουν πει άπειροι άλλοι πιο πριν από αυτόν). Λίγες καλές εικόνες, καλή εμβάθυνση στο χαρακτήρα του ήρωα και κάποια λίγα μπλα-μπλα (το επιλεγόμενο και info-dump) τα συγχωρείς εύκολα. Ωραίο φουτουριστικό θριλεράκι.

Μετά ξεκινάει το δεύτερο μέρος. Ήταν ανάγκη; Έκανα 100 σελίδες να καταλάβω τι σχέση είχε με το πρώτο μέρος. Γεμάτο ανούσιες φιοριτούρες και σκηνές που δεν τις λες και πλοκή και κουβέντες που θυμίζουν στρατευμένη λογοτεχνία. Δεν είμαι άνθρωπος που αγαπά τα βιβλία φιλοσοφίας, αλλά και να ήμουν, δεν ξέρω αν θα είχα καλύτερη γνώμη για το δεύτερο μέρος. Το "αστυνομικό", αν θέλετε, κομμάτι είναι εξίσου αδύναμο.

Τέλος το τρίτο μέρος είναι κάπως καλύτερο. Κλείνει με ενδιαφέροντα τρόπο, αλλά τις σκηνές στην Κόλαση τις θεωρώ κάπως υπερβολικές.

Γενικά, έχει άρτια και εύκολη γραφή, ρέει χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να κουράζει. Η κοσμοπλασία του έχει τα θέματά της, αλλά όπως είπαν και άλλοι αναγνώστες, με κερδίζει το ότι ο ίδιος ο συγγραφέας δεν παίρνει θέση, αφήνει τους ήρωές του να μιλήσουν και σε καλεί να βγάλεις τα συμπεράσματά σου μόνος σου. Αν συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο με το πρώτο μέρος, με την πολύ ωραία αίσθηση του θρίλερ, νομίζω θα με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά.


View all my reviews

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Το ερωτικό των τεσσάρων

Το ερωτικό των τεσσάρωνΤο ερωτικό των τεσσάρων by Λένα Διβάνη - Αύγουστος Κορτώ - Αμάντα Μιχαλοπούλου - Χρήστος Χωμενίδης
My rating: 1 of 5 stars

Θεωρώ ότι το βιβλίο έπρεπε να λέγεται "το νευρωτικό των τεσσάρων". Ξεκινώντας από ένα αρκετά ανοιχτό πρώτο κεφάλαιο κι ως να φτάσουμε στο όγδοο (οι συγγραφείς γράφουν εναλλάξ, κάνοντας δύο "γύρους"), ο κάθε ένας τους βάζει στο χαρτί τις προσωπικές του νευρώσεις και μανίες. Κατίνες, γκέι, διαννοούμενοι του κwλου, ντετέκτιβ και φοραδίτσες, περιφέρονται ενδυόμενοι τα του χαμαιλέοντος, αλλάζοντας συμπεριφορά κατά το δοκούν (του εκάστοτε συγγραφέα).

Θεωρούσα ότι τέτοιου είδους προβλήματα έχουν μόνο οι "ερασιτεχνικά" γραμμένες συνεργατικές νουβέλες, πεποίθηση που απέκτησα εξ ιδίας πείρας. Αποδεικνύεται ότι ακόμη κι οι "επαγγελματίες" συγγραφείς έχουν σοβαρά προβλήματα συνεννόησης σε τέτοιες προσπάθειες.


View all my reviews

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Dogsland Trilogy - J. M. McDermott

Η φάνταζι τριλογία Dogsland του J. M. McDermott εκδόθηκε αρχικά από την Night Shade Books και όταν εκείνη έκλεισε οριστικά από την Word Horde (που υποψιάζομαι ότι είναι self-publishing). Περιλαμβάνει τα βιβλία Never Knew Another (2011), When We Were Executioners (2012) και We Leave Together (2014). 


Θα ξεκινήσω με το Never Knew Another.

Θα παραθέσω πρώτα το κείμενο του οπισθόφυλλου: 



Fugitive Rachel Nolander is a newcomer to the city of Dogsland, where the rich throw parties and the poor just do whatever they can to scrape by. Supported by her brother Djoss, she hides out in their squalid apartment, living in fear that someday, someone will find out that she is the child of a demon. Corporal Jona Lord Joni is a demon's child too, but instead of living in fear, he keeps his secret and goes about his life as a cocky, self-assured man of the law. The first book in the Dogsland Trilogy, Never Knew Another is the story of how these two outcasts meet.


Απλό έτσι;



Και τώρα διαβάστε, αν έχετε την καλοσύνη, τις πρώτες παραγράφους του βιβλίου: (σε σπόιλερ για όσους θέλουν να φάνε την κατατραπακιά αυθεντική)

My husband and I placed the head from the body we had found upon a rock face at the top of a hill, where the sun and moon would always fall upon it. He had worn the uniform of a king's man in life, but he had demon in his bloodline, and he had stained the earth where he had fallen. My husband and I prayed there, with the head on the stone, to the goddess Erin, and raised our eyes to the sky, to her. We fasted and fasted all day. We drank only water when the moon slipped from behind the clouds. We prayed and prayed. In morning twilight, Erin granted me the vision. I cried out in pain.Where is my body? screamed the skull. Where is Rachel?

He and Rachel were lovers as good as any in the city. She left him. He died chasing her.

I asked my husband if he would die for me. He said no.
Jona would have said the same until the moment he realized what he had done.


Άρπα την στα μούτρα, έτσι; Μετά από αυτό ξέρεις ότι δεν ξέρεις τι πρόκειται να διαβάσεις τελικά. Αν και τα πράγματα έχουν μια ροή, η ροή αυτή είναι μη-γραμμική, παρελθόν, παρόν και διάφορες οπτικές γωνίες, στις οποίες ο υποκειμενισμός είναι αναπόφευκτός. Η ανώνυμη ιέρεια -η οποία παρεμπιπτόντως είναι λυκάνθρωπος σαν τον άντρα της- έχει τη δική της άποψη γύρω από τα γεγονότα, έχει επίσης στο κεφάλι της την άποψη του Τζόνα για τα γεγονότα και τέλος έχει και την άποψη της Ρέιτσελ όπως η Ρέιτσελ την περιέγραψε στον Τζόνα κι όπως τελικά ο Τζόνα τη θυμάται.

Μπέρδεμα. Αλλά ωραίο μπέρδεμα!

Γενικά η ιδέα του βιβλίου είναι να σε κάνει να δεις και τα δύο μέρη της ζυγαριάς και τους κυνηγούς και τους κυνηγημένους. Έχεις από τη μία δύο ανώνυμους λυκάνθρωπους που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να καθαρίσουν ένα "λεκέ" (stain το ονομάζει ο συγγραφέας) από την επιφάνεια της γης. Όποιος έρχεται σε επαφή με δαιμονοσπαρμένους σιγά-σιγά αρρωσταίνει. Τα σωματικά τους υγρά καίνε, καταστρέφουν και μολύνουν ανθρώπους, ζώα, φυτά, ακόμα και το ίδιο το χώμα. Αλλάζουν ρούχα τακτικά, γιατί ο ιδρώτας τους τα τρώει, σαν οξύ. Αν πιεις από το ίδιο ποτήρι σε λίγες μέρες αρρωσταίνεις, σαν από φυματίωση, με εξάντληση και αιμοπτύσεις, που επίσης μολύνουν το χώρο που βρίσκεσαι. Είναι αναγκαίο όπως το βλέπεις ως αναγνώστης, αυτά τα άτομα να καταστρέφονται. 

Κι όμως, οι δύο αυτοί ανώνυμοι κυνηγοί δεν είναι άγιοι. Το ότι είναι λυκάθρωποι δεν τους κάνει λιγότερο Ιεροεξεταστές. Καίνε σπίτια, σκοτώνουν ανθρώπους, καταστρέφουν ζωές. Είναι αδίστακτοι, κι η έλλειψη ενδιασμών σχετικά με την αποστολή τους έρχεται σαν κεραυνός, γιατί τους δείχνει νωρίτερα να φέρονται τρυφερά στους αρρώστους και τους μολυσμένους. Η ζωώδης φύση τους δεν κάνεις τις πράξεις τους λιγότερο σοκαριστικές.



Κι από την άλλη, οι δαιμονοσπαρμένοι δεν είναι φύσει κακοί, τουλάχιστον όχι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Ο Τζόνα έγινε king's man, ένα είδος στρατιωτικού/αστυνομικού, για να μπορεί να κυκλοφορεί χωρίς τον αγγίζει κανείς. Η μητέρα του είναι ξεπεσμένη αριστοκράτισσα που βγάζει το ψωμί της ως μοδίστρα κι ένα από τα άγχη της είναι να του έχει έτοιμες ραμμένες ολόιδιες στολές για να πετάει τις παλιές όταν ο ιδρώτας του τις καίει. Όταν κάποιος βλέπει κάτι, άσχετα με το αν το συνειδητοποιεί ότι προέρχεται από δαιμονοσπαρμένο, ο Τζόνα φροντίζει να του δώσει να πιει από το ποτήρι του, ή τον φτύνει στα μούτρα ή απλά και καθαρά τον σκοτώνει. Είναι θέμα επιβίωσης. Κι ύστερα γίνεται και θέμα μοναξιάς.


Γενικά, η παλάντζα είναι ισορροπημένη με επισφαλή ισορροπία. Ανά πάσα στιγμή, μπορεί να γύρει προς τα δω ή προς τα κεί, όμως ο McDermott καταφέρνει -ο άτιμος!- να την κρατάει εκεί στο σημείο ισορροπίας της, να μην γέρνει η συμπάθεια ποτέ προς τη μεριά των δαιμόνων ή προς τη μεριά των διωκτών τους.

Σε αυτό προσθέστε παρακαλώ ότι το βιβλίο δεν είναι και κρύσταλλο από πλευράς editing. Υπάρχουν γραμματικά λάθη (εγώ τα ψυλλιάστικα, γιατί δεν το έχω και πολύ με τα αγγλικά, τελικά, αλλά όλο το ίντερνετ βουίζει σχετικά), κενά κι ίσως και επαναλήψεις κάποιες φορές.


Tο δεύτερο βιβλίο, το When We Were Executioners...

Είναι απίστευτο βιβλίο. Απίστευτο. Απίστευτη κι η σειρά, να σε κάνει να παρακαλάς το τρίτο να είναι ισάξιο των δύο πρώτων. Αν και το When We Were Executioners έχει ένα πρόβλημα σε σχέση με το Never Knew Another: πολλές φορές ξεχνάμε την οπτική γωνία των Walkers, ξεχνάμε πως ό,τι βλέπουμε, ό,τι γνωρίζουμε είναι μέσα από τα δικά τους μάτια. Στο πρώτο αυτό δεν το ξεχνούσες ποτέ. Κι ήταν το ωραιότερο κομμάτι του βιβλίου. 

Από την άλλη, ενώ στο πρώτο υπήρχε μια τραμπάλα που πήγαινε μια από 'δω (οι δαιμονοσπαρμένοι είναι καλοί) και μια από κει (οι Walkers είναι καλοί), εδώ η τραμπάλα είναι ολόκληρη βουτηγμένη στη λάσπη κι απλά τσαλαβουτάς. Οι περιγραφές της φτωχογειτονιάς, της κατάντιας και της σήψης, των ναρκωτικών (ανατριχιαστικές οι σκηνές με τα πρεζάκια), της ξεφτίλας των πλουσίων, της ωμότητας των μπάτσων, είναι τόσο λεπτομερείς, με τόσο γλαφυρό και στεγνό τρόπο απεικονισμένες που νιώθεις να πιάνεται η καρδιά σου, δε θες να συνεχίσεις να διαβάζεις και θες να συνεχίσεις να διαβάζεις. Και δεν ξεχνάς ούτε μια στιγμή τι θα γίνει στο τέλος, γιατί ο μάγκας ο συγγραφέας στο έχει ήδη πει από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη γραμμή του πρώτου βιβλίου!

Είναι ένα απίστευτο βιβλίο, απίστευτο. πραγματικά συγκλονιστικό, να σε κάνει να κλαις μέσα στο λεωφορείο σα μικρό παιδί. Αγόρασα το τρίτο βιβλίο και δε διάβασα καν το οπισθόφυλλο όταν το έπιασα στα χέρια μου, να μην έχω ιδέα τι πρόκειται να δω, να το απολαύσω ωμό και αραφινάριστο. Αγωνιούσα να θα το έκλεισε τόσο καταπληκτικά όσο το είχε ξεκινήσει και συνεχίσει.



Κι όταν ήρθε η στιγμή για το τρίτο, το We Leave Together και κατάλαβα ότι ο τίτλος είναι πιο δραματικός απ' όσο χωράει ο νους, κι όταν κατάλαβα ότι τίποτε δεν είχε σημασία, ούτε το τώρα ούτε το τότε, κι όταν πλησίαζε και πλησίαζε η ώρα του Jona να πεθάνει και δεν έφτανε τόσο γρήγορα όσο θα ήθελα και ταυτόχρονα ευχόμουν να μη φτάσει ποτέ, τόσο αποφάσιζα ότι ίσως να είναι η πιο συγκλονιστική σειρά βιβλίων που έχω διαβάσει ποτέ, πιο συγκλονιστική κι από τους Macht του Paul Kearney, πιο συγκλονιστική κι από το Song of Ice and Fire του G.R.R. Martin, πιο συγκλονιστική ακόμη κι από βιβλία που αγαπούσα όταν ήμουν παιδί, τον Κόναν, τον Τζον Κάρτερ, το Λόρδο Ντάνσανυ. Συγκλονιστική, σκοτεινή, λατρεμένη.

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Sword & Mythos

Sword & MythosSword & Mythos by Silvia Moreno-Garcia
My rating: 3 of 5 stars

Θα είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας: Είχα στείλει κι εγώ ένα κείμενο, αρκετά φιλόδοξο, γι' αυτήν την ανθολογία (λιποτάκτης χωροφύλακας+η αποξήρανση της Κωπαϊδας+ελονοσία+Κθούλου) και έφαγα πόρτα. Αγόρασα την ανθολογία, μόνο και μόνο για να δω τι ήταν καλύτερο από μένα (ξέρω, είναι μάλλον κακομοιριά από μέρους μου, αλλά τι αν κάνουμε μμια στο τόσο επιτρέπω στον εαυτό μου και δυο-τρεις κατινιές). Για να πω την αλήθεια κάποια από τα διηγήματα μου φάνηκαν πραγματικά κατώτερα του δικού μου. Αλλά είναι και μερικά που αστράφτουν, λαμποκοπάνε. Sword and Mythos.



~“The Iron Hut” by Maurice Broaddus: Περιπλανώμενος μαύρος πολεμιστής συναντά τον αδελφοποιτό του και για να τον σώσει από τα χέρια ενός χωριού "μάγων" ανεβαίνει στο Κιλιμάντζαρο και πολεμάει προανθρώπινα τέρατα. Καλή ιδέα (πιθανόν μέρος ολόκληρης κοσμοπλασία εκ μέρους του συγγραφέα), αλλά η εκτέλεση μου φάνηκε λίγο λειψή, έχανα πληροφορίες και κίνητρα εδώ κι εκεί. Μέτριο ξεκίνημαγια τη συλλογή.

~“Jon Carver of Barzoon, You Misunderstood” by Graham J. Darling: Απερίγραπτο. Δεν το κατάλαβα, αλλά ευτυχώς ήταν μικρό και πολύ καλογραμμένο.

~“Sunsorrow” by Paul Jessup: Μια γυναίκα περιφέρεται σε μια γυάλινη πόλη, συναντά το κρανίο ενός κουνελιού και σκοτώνει έναν γνωστό τη. Πιο μπερδεμένο απ' ότι ακούγεται, ωστόσο κι αυτό καλογραμμένο. Υποτίθεται ότι η γυναίκα είναι κάποιος που διάβασε το Βασιλιά με τα Κίτρινα και ονειρεύται ή έχει παραισθήσεις σχετικά με την Καρκόσα.

~“The Wood of Ephraim” by Edward M. Erdelac: Η "πραγματική" αφήγηση του θανάτου του Αβεσαλώμ. Όχι ότι καλύτερο έχω διαβάσει ποτέ, αλλά είναι τίμιο και πραγματικά παλπ.

~“Truth is Order and Order is Truth” by Nadia Bulkin: Μια πριγκίπισσα στην Ιάβα μαθαίνει μέσα από περιπέτειες την πραγματική της καταγωγή. Η  περιγραφή το αδικεί, είναι ίσως το καλύτερο κείμενο σε όλη τη συλλογή. Με δική του φωνή, με ύφος αξιέπαινο, που σε παρασέρνει, με μια ιστορία πραγματικά σύγχρονη κι όμως πραγματικά κλασσική. Ο Κλαρκ Άστον Σμιθ θα την επαινούσε, το δίχως άλλο. Η αγαπημένη μου.

~“Spirit Forms of the Sea” by Bogi Takács: Ένας Μαγυάρος πολεμιστής ακολουθεί μια κοπέλα της φυλής του ως εκείνη να βρει το ζώο-πνεύμα που θα την κάνει τάλτος (ένα είδος σαμάνου της Κεντρικής Ευρώπης). Απρόσμενα καλή, τυπική περιπέτεια, με εξαιρετικό φολκλόρ.

~“The Bones of Heroes” by Orrin Grey: Μοντέρνα εκδοχή της κακιάς μάγισσας. Χαριτωμένο, αλλά κάτι του έλειπε για να είναι τόσο δραματικό, τόσο τραγικό όσο θα του έπρεπε.

~“Light” by Diana Paxson: Τα Βουνά της Τρέλας με μαύρη πρωταγωνίστρια, στη Γροιλανδία. Είχε κενά στην πλοκή της, αλλά είναι τυπικά λαβκράφτια/χαουαρντική, με υπονοούμενες μετενσαρκώσεις και τέτοια.

~“The Serpents of Albion” by Adrian Chamberlin: Ο θάνατος του Αρθούρου. Γενικά, ο αρθουριανός κύκλος με αφήνει παγερά αδιάφορη, κι αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση. Επίσης είναι βαρετό, αναλώνεται σε ένα σωρό περιγραφές που ούτε ατμόσφαιρα φτιάχνουν, ούτε και εξυπηρετούν σε τίποτε την πλοκή.

~“The Call of the Dreaming Moon” by Thana Niveau: Ινδιάνα καλείται από τα πνεύματα. Καλούτσικο, αλλά τίποτε πραγματικά σπουδαίο.

~“Black Caesar: The Stone Ship Rises” by Balogun Ojetade: Μαύρος πειρατής με υπερφυσική δύναμη. Η γυναίκα του με το μωρό δεμένο στην πλάτη, το οποίο το θηλάζει κατά το δοκούν. Μεταλλικό πλοίο. Πλήρωμα από steampunk ρομπότ. Η κατάρα ενός πλοίου από πέτρα, φτιαγμένο από δαίμονες. Η τύπισσα με το μωρό στην πλάτη και το τρομπόνι (το οποίο παρεμπιπτόντως το γεμίζει το μωρό και τις το δίνει) στο χέρι, να ξεκληρίζει τους ναύτες του Ντέιβι Τζόουνς-wannabe. Εκφράσεις όπως "the ebony collosus", "the black giant" και τέτοια. Ο πρωταγωνιστής πολεμάει και με ένα μαστίγιο που στην άκρη του έχει κεντρί από σελάχι. Υπερβολική προσπάθεια να γίνει κάτι επικό, που καταντάει παραφορτωμένο και κουραστικό.

~“And After the Fire, a Still Small Voice” by E. Catherine Tobler: Ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα. Μια γυναίκα περιδιαβαίνει έναν παράδοξο κόσμο που δεν είναι δικός της και πολεμάει, ακούγοντας αγγέλους. Στο τέλος μαθαίνουμε ότι τη λένε Ζαν κι ότι καίγεται/θα καεί στη φωτιά. Δεν το κατάλαβα καθόλου.

~“No Sleep for the Just” by William Meikle: Πολεμιστής πάει να εισπράξει φόρους από ένα μοναστήρι, κάπου στη Μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη. Καλούτσικο θα το έλεγα, έχεις δυνατές εικόνες τρόμου. Κάπως "ξεχάσιμο" όμως.

~“In Xochitl in Cuicatl in Shub-Niggurath” by Nelly Geraldine Garcia-Rosas: Μεσοαμερικάνα ιέρεια προσπαθεί να βοηθήσει τους πολεμιστές της φυλής της ενάντια στους Μέξικα. Δυνατή αφήγηση, δυνατό αποτέλεσμα.

~“The Sorrow of Qingfeng” by Grey Yuen: Ο βοηθός ενός δικαστή κι ένας αξιωματικός στην Αυλή της Αυτοκράτειρας της Κίνας μαθαίνουν κάτι ανησυχητικό και ξεκινούν να το εξερευνήσουν. Απωανατολίτικη κομψότητα ενάντια σε πλάσματα ειδεχθή. Άλλο ένα από τα διαμάντια της συλλογής.

~Four essays by G.W. Thomas, Silvia Moreno-Garcia and Paula R. Stiles: τα διάβασα και τα τέσσερα με ενδιαφέρον. Δεν είμαι ό,ως σίγουρη ότι βελτίωσαν την ανθολογία με την ύπαρξή τους.


View all my reviews

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Mon Alix

Mon AlixMon Alix by Κ.Ι. Ζαχόπουλος
My rating: 2 of 5 stars

Έμαθα το Ζαχόπουλο από τα ευφυή και χαριτωμένα του διηγήματα στο Μετά τις Εννιά και τα δύο Αντίθετα Ημισφαίρια. Περίμενα ότι και το Mon Alix θα κυμαινόταν κάπου εκεί, μεταξύ του ευφυούς και του χαριτωμένου (παρά τις προειδοποιήσεις του Alucard). Δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Καλή γλώσσα, όπως το περίμενα, αλλά η ιδέα και η εκτέλεση ήταν κάτι παραπάνω από υποτονικά, ήταν μπερδεμένα, χωρίς συνέπεια (ειδικά οι πράξεις της Άννας δεν έχουν καμία απολύτως λογική. Καλύτερα να έβαζε τον πρωταγωνιστή του να τραβολογάει πέρα-δώθε καμιά waifu φουσκωτή). Επιπλέον το φανταστικό στοιχείο είναι καθαρά διακοσμητικό.


View all my reviews

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Το Μαργαριτάρι Της Αβύσσου και άλλα θαλασσινά παραμύθια

Το Μαργαριτάρι Της Αβύσσου και άλλα θαλασσινά παραμύθια by Γιώργος Βορέας Μελάς
My rating: 4 of 5 stars

Πάντα έχω το άγχος ότι έναν άνθρωπο, που συμπαθώ αμά τη εμφανίση και εκτιμώ όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός, θα τον κρίνω με βάση αυτά που ξέρω κι όχι αυτά που διαβάζω.

Ωστόσο εδώ δε χρειάστηκε να το κάνω αυτό. Περίμενα (πριν γνωρίσω το Γιώργο) ότι θα έγραφε ένα βιβλίο ξέχειλο, χορταστικό με κάποια από τα λάθη του πρωτάρη εδώ κι εκεί. Και αυτό έλαβα. Όταν ξεπεράσεις ως αναγνώστης το σκόπελο του "πάλι το ίδιο μοτίβο του πολεμιστή που αναζητά την ολοκλήρωση" τότε θα δεις πίσω από κάθε ασαφή υπαινιγμό κάτι πολύ γνώριμό σου, από τα ησιόδεια αρχέγονα πλάσματα έως τους εφιάλτες της Μαίρη Σέλλεϋ. Οι εικόνες, ζωγραφισμένες από τον ίδιο το συγγραφέα, ενισχύουν την ένταση του δέους που νιώθεις. Η γλώσσα είναι υπέροχη, κυματιστή κι αβίαστη κάθε μα κάθε φορά κι η φαντασία αξεπέραστη.

Αναρωτιέμαι τι θα διαβάσουμε αν καταπιαστεί με ολοκληρωμένο μυθιστόρημα.


View all my reviews

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Αστείο - Πες μου πού θα πας

Δύο βιβλία αυτή τη φορά (και για να προλάβουμε όσα διάβασα από την πρωτοχρονιά και δώθε αλλά και γιατί κάποιες φορές δεν έχεις να πεις και πολλά πράγματα...)

ΑστείοΑστείο by Yiannis Palavos
My rating: 3 of 5 stars

Δεν ξετρελάθηκα. Δε λέω ότι δεν είχε τις καλές του στιγμές, αλλά για τόσο ντόρο που έγινε...


View all my reviews





My rating: 3 of 5 stars
Το τσίμπησα σαν προτεινόμενο από μια κοπέλα που εμπιστεύομαι την πένα της. Πάω στοίχημα ότι η ίδια δεν εμπιστεύεται την πένα της όσο εγώ, αν θεωρεί ότι η Φιρτινίδου γράφει καλύτερα από την ίδια. Δεν είναι κακό το βιβλίο, αντίθετα έχει τη θεματική του και μιλάει για πράγματα που φαίνεται να τα γνωρίζει, τη μουσική, την απώλεια, την αγάπη. Αλλά οι ηρωίδες της έχουν την ίδια φωνή, όλες. Δε μπορεί να έχουν όλες την ίδια φωνή.


Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Θεοί του ατμού - Steampunk οράματα

Φέτος λέω να αναρτώ τα διαβασμένα μου ένα-ένα. Θα βοηθήσει και η κοινωνική δικτύωση σε αυτό, βεβαίως-βεβαίως. Για του λόγου το αληθές...


Θεοί του ατμού - Steampunk οράματαΘεοί του ατμού - Steampunk οράματα by Βασίλης Γιαννάκης
My rating: 2 of 5 stars

Γενικές εντυπώσεις, για ορεκτικό: μικρό βιβλιαράκι, αλλά εντυπωσιακό, με τις φωτογραφίες του και τα όλα του. Με Irene Astral μπροστά στην κάμερα και Σπύρο Κακούρη στο κλικ-κλικ, δύσκολα θα έβγαινε κάτι μέτριο. Να πω την αμαρτία μου θα προτιμούσα τη φωτογραφία της σελίδας 6 για εξώφυλλο, αλλά χαλάλι.

Ξεκινάω λοιπόν το διάβασμα.

~Τιτανομαχία, του Βασίλη Γιαννάκη: Ενδιαφέρον κείμενο, με ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία. Ίσως ήθελα να κρατήσει λίγο περισσότερο η ίδια η μάχη και να μειωθούν τα προκαταρκτικά (ήμαρτον, τι λέω η γυναίκα :P ), αλλά και έτσι είναι μια καλή και φιλότιμη προσπάθεια που ανοίγει το βιβλίο όμορφα και ταυτόχρονα μας ανοίγει την όρεξη για τα επόμενα.

~Jolly steam roger της Φράνσης Παπουτσάκη: Ένας τρελός επιστήμονας (?) φεύγει για ταξίδι με τον υπηρέτη του (?) και τελικά πεθαίνουν. Κάποιες φορές, ο ατμός είναι απλά το πρόσχημα για να ειπωθεί μια ιστορία, αλλά εδώ ούτε ιστορία υπάρχει, ούτε τίποτε κι ο ατμός εξακολουθεί να είναι απλά πρόσχημα. Δεν είναι αντάξιο του άλλου δικού της διηγήματος στη συλλογή Once Upon A Future, ούτε και του petit βιβλίου της, Hide and Seek.

~Ο γίγαντας και το θηρίο του Ζήση Σακελλαρίου: Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα αλλά τελικά πολλά πράγματα αφήνονται στην τύχη τους. Μοιάζει λες κι ο συγγραφέας να ξέμεινε από λέξεις, σαν να έπιασε το όριο που υπήρχε και δε χωρούσαν τα υπόλοιπα.

~Ο λύκος που ουρλιάζει στο φεγγάρι της Λένας Κικίδου: Χαριτωμένη εκδοχή της κλασσικής ιδέας "κακός λευκός-καλός ιθαγενής". Το steampunk στοιχείο είναι καθαρά τσόντα εδώ, αντί για το μεταλλικό θηρίο θα μπορούσε να ήταν οποιοδήποτε άγημα φροντιέρων.

~Ο κύκλος του νερού των Κιάρας Καλουντζή, Μάριου Σκουλά: Έχω αρχίσει να γίνομαι γραφική (αναπόφευκτο όταν σχολιάζω κάτι της Κιάρας), αλλά δεν έχω κανένα σχόλιο για το διήγημα αυτό. Είναι ίσως το μόνο (μαζί με του Γιαννάκη) που το steampunk δεν είναι ούτε τσόντα, ούτε πρόσχημα, αλλά αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μου αρέσει απλά και μόνο γιατί στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, αλλά ακόμα κι έτσι, δεν θα είχα κάτι να πω.

~Κλέφτης Ονείρων της Ντίνας Τσούμα: Δεν έβγαλα άκρη με αυτό το διήγημα. Η ιστορία που διηγείται δεν είναι ξεκάθαρη, δεν μπορώ να την παρακολουθήσω, έχει πισωγυρίσματα και πήδους από 'δω κι από 'κει χωρίς εξηγήσεις. Γι' άλλη μια φορά το steampunk είναι πρόσχημα, θα υπήρχε (υποθέτω, γιατί δεν ξέρω και ποια είναι) ιστορία και χωρίς αυτό. Επίσης, δε μου άρεσε η γλώσσα και η τεχνική, μου φάνηκαν εντελώς παιδιάστικα γραμμένα (όχι σαν να τα λέει ένα παιδί, αλλά σαν να τα έγραψε ένα παιδί).

~Βαρθολομαίος Νιτς του Θεόδωρου Καραδιαμάντη: Παλαιομοδίτικος τρόμος. Μοιάζει με ολίγον από Φρανκενστάιν συν μαγεία συν ατμός. Κακό ανακάτεμα, ένα από όλα θα ήταν αρκετό (ή ο Φρανκενστάιν ή η μαγεία ή ο ατμός). Επίσης παιδιάστικα γραμμένο.

~Λαθρεπιβάτης του χρόνου του Σαράντη Κρητικού: Sorry, your steampunk is in another castle. Σωστή χρήση της ελληνικής, ωστόσο και κατανοητό το τι θέλει να πει ο συγγραφέας. Λίγο παλαιομοδίτικο, με χαμένους κόσμους και Ατλαντίδες, αλλά όχι πάααρα πολύ κακό.

~Προκαλώντας τον άνεμο του Σαράντη Κρητικού: Τρυφερό, χαριτωμένο, αλλά όχι steampunk.

~Ν2 Ζepherus 128 της Ματίνας Μαντά: Ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά πρόχειρα εκτελεσμένη. Νομίζω ότι την χαντακώνει τόσο η απουσία -μαντέψτε- ουσιαστικού steampunk στοιχείου, όσο και αυτός ο εντελώς ξύλινος τίτλος του

~Έτος 1204 Μ.Κ του Γιώργου Γιαννουκαράκη: Μπερδεμένο, βιαστικό, κακογραμμένο, με ελάχιστα πιστευτή ιδέα, όλο τρύπες. Πιθανόν το χειρότερο της συλλογής

~Μαργαρίτα του Γιώργου Μπελαούρη: Συμπαθητικό, αλλά δεν ξεπερνάει το μέτριο.


Εν κατακλείδι, μετράω τέσσερα steampunk διηγήματα και εφτά μη steampunk. Κακός απολογισμός για τα γούστα μου και συγνώμη, αλλά και για τα λεφτά που έδωσα. Άμα ήθελα αχταρμά, έπαιρνα και τους Θρύλους του Σύμπαντος. Αλλά για steampunk ανθολογία και τα δύο τρίτα της να μην είναι steampunk, ε, πάει πολύ. Και δε βοηθάει καθόλου που τα τρία τέταρτα των κειμένων δεν είναι καλογραμμένα.


View all my reviews

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Ποτέ δεν ξέρεις.

Κάθε Πρωτοχρονιά κάνω απολογισμούς. Και πάντα αναφέρω τα διαβασμένα μου και τα γραμμένα μου. Μόνο που για το 2014, τα γραμμένα μου πήραν δρόμους κι ατραπούς. Λέω, λοιπόν, με την άδειά σας, να μην σας μιλήσω ακόμη για τα γραμμένα μου. Ίσως χρειαστεί να τα πούμε διεξοδικά μια άλλη φορά, πριν περάσει κι άλλος χρόνος.

Μπορεί. Ποτέ δεν ξέρεις.


1. Αδημοσίευτο ελληνικό φανταστικό, σελ. 629
2. Η Θράση των Οστών, Ο Αφανισμός των Μάγων Βιβλίο Πρώτο, Στέφανος Κόκκινος, σελ. 448.
3. Συναίσθημα, Το Δέντρο του Αράυ Βιβλίο Πρώτο, Μανώλης Σιμιτσάκης, σελ. 282
4. Γυναίκα και Γη της Μικράς Ασίας και του Πόντου, Γιάννης και Νάντια Σαραντοπούλου, σελ. 110
5. Το Έπος των G.PELEαίων - η πραγματική ιστορία του κόσμου, Άννα Παχή, σελ. 117
6. Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια, Tom Baker, σελ. 131
7. Τραύμα, Graham Masteton, σελ. 174
8. Μαγίλιο και Λίθοι, Η Αναζήτηση της Γνώσης Βιβλίο Πρώτο, Γιάννης Παπαγιαννόπουλος, σελ. 186
9. Υπόγεια Κίνηση, Νικ Μαμάτας, σελ. 213
10. Σε ξένο κόσμο, Γιάννης Μαργέτης, σελ. 203
11. Ποιος παίζει με τον υπολογιστή του Σέρλοκ Χολμς; Σέργιος Μαυροκέφαλος, Διονύσης Παπαδόπουλος, σελ. 234
12. Ο Δρακογέννητος, Οι Πύλες των Κόσμων βιβλίο πρώτο, Εριέλλα Χρυσού, σελ. 396
13. Η Δεξιά Τσέπη του Ράσου, Γιάννης Μακριδάκης, σελ. 144
14. Ο Μπόρχες και οι αιώνιοι ουραγκοτάγκοι, Luis Fernando Verissimo, σελ. 154
15. Αυλητής και Παππουλάνθρωπος - Μαγεμένες ιστορίες από τη Λέσβο και τη Λήμνο, Κώστας Ζαφειρίου, Γιώργος Τυρίκος-Εργάς, σελ. 70
16. Αυλητής και Παππουλάνθρωπος - Θρύλοι και ξωτικά του Αιγαίου, Κώστας Ζαφειρίου, Γιώργος Τυρίκος-Εργάς, σελ. 85
17. Από τη Σκόνη, Τέττη Θεοδώρου, σελ. 140
18. Θύελλα από ατσάλι, τόμος Α', Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου, George R. R. Martin, σελ. 663
19. Θύελλα από ατσάλι, τόμος Β', Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου, George R. R. Martin, σελ. 672
20. Έρχονται με την ομίχλη, Αγνή Σιούλα, σελ. 615
21. Μ' αεροπλάνα και βαπόρια, Μιχάλης Σπέγγος, σελ. 80
22. Ο Καζαμίας του Ρούλη, Χάρρυ Κλυνν, σελ. 150
23. Ανεμόσκαλα, Μιχάλης Σπέγγος, σελ. 368
24. Σκοτεινός Άγγελος, Σαράντης Κρητικός, σελ. 90
25. Αντίθετο Ημισφαίριο, συλλογή διηγημάτων φαντασίας, σελ. 154
26. Τα κρόταλα του χρόνου, Μάριος Μιχαηλίδης, σελ. 110
27. Προσκύνημα στη Γη, Ρόμπερτ Σέκλεϋ, σελ. 93
28. Αντίθετο Ημισφαίριο 2, συλλογή διηγημάτων φαντασίας, σελ. 220
29. Βυζάντιο και Ελλάδα, Michel Kaplan, σελ. 191
30. Οι καλικάντζαροι, Στρατής, Αλ. Μολινός, σελ. 108
31. Η Μάσκα της Εξιλέωσης, Δημήτρης Στατήρης, σελ. 147
32. Εν αρχή ην ο Λοιγός, Ατρέας Λιμβρός, σελ. 263
33. Μαύρα μαργαριτάρια, Φώτης Θαλασσινός, σελ. 93
34. Αδημοσίευτο ελληνικό φανταστικό μυθιστόρημα, μέλους του sff, σελ. 311
35. Ανερμήνευτες γραφές, Χρήστος Λάζος, σελ. 188
36. Η Νύχτα των Εννέα Ήλιων (Η συνωμοσία των Cancellieri), Γιάννος Αιόλου, σελ. 298
37. Thrones of Bones, Brian McNaughton, σελ. 286
38. Φαλαμπέλα, Γιώργος Κακουλίδης, σελ. 84
39. Πριν την Αγχόνη, Βιβλίο 2 της Τριλογίας του Πρώτου Νόμου, Joe Abercrombie, σελ. 719
40. Κόκκινη κλωστή δεμένη, Συλλογή Ελληνικού Παραμυθιού, σελ. 245
41. Θύελλα στο Χρόνο, Ανθολογία ελληνικού διηγήματος ιστορικής φαντασίας, σελ. 107
42. Χωρίς Αγορά, Κοσμάς Τουλούμης, σελ. 128.
43. Το Φως Μέσα μου, Κωνσταντίνος Κέλης, σελ. 327
44. Ζόμπι στην Ισλανδία, Νανά Αρναντόττιρ, σελ. 215
45. Η Ρομφαία, Ανδρέας Λουδάρος, σελ. 317
46. Παράδοξες διηγήσεις, συλλογικό, σελ. 349
47. Το Υφαντό του Βαμπίρ, Suzy McKee Charnas, σελ. 316
48. Εμφύλιος, Κωνσταντίνος Κόλμερ, σελ. 186
49. The Emperor's Knife, Book 1 of the Tower and the Knife trilogy, Mazarkis Williams, σελ. 450
50. Knife Sworn, Book 2 of the Tower and the Knife trilogy, Mazarkis Williams, σελ. 390 
51. The Tower Broken, Book 3 of the Tower and the Knife trilogy, Mazarkis Williams, σελ. 409
52. Ο Μανικιουρίστας, Χρήστος Χρυσόπουλος, σελ. 122
53. Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας και ο Ακάνθινος Στέφανος, (Σταυροφόροι-Βυζάντιο-Κειμήλια), Φρειδερίκος Σ. Ροχόντζης, σελ. 78
54. Εγώ και ο Καμίνσκι, Ντάνειλ Κέλμαν, σελ. 178
55. Το κάλεσμα της φλόγας, οι Ψιθυριστές Βιβλίο Πρώτο, Ηλιάνα Κλεφτάκη, σελ. 346
56. Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Τζόε Χιλλ, σελ. 392
57. Η Κοιλάδα των Σκιών, Avatar Series Book 1, Richard Awlinson, σελ. 373 
58. Τάντρας, Avatar Series Book 2, Richard Awlinson, σελ. 399
59. Βαθιά Νερά, Avatar Series Book 3, Richard Awlinson, σελ. 399
60. Ο Πρίγκηπας του Ψεύδους, Avatar Series Book 3, James Lowder, σελ. 413
61. Η Δίκη του Σάιρικ, Avatar Series Book 5, Troy Denning, σελ. 469
62. Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν, Θανάσης Βαλτινός, σελ. 148
63. Το Επαρχικόν Βιβλίον Λέοντος του Σοφού και αι συντεχνίαι εν Βυζαντίω, Αναστάσιος Π. Χριστοφιλόπουλος, σελ. 141
64. Ο μάγος που λύγισε το μέλλον, Μ. Καλόπουλος, σελ. 358
65. Corvus, Macht Trilogy Book 2, Paul Kearney, σελ. 459
66. Το βυθισμένο βασίλειο, Γιώργος Κουκουλάς, σελ. 432
67. The Kings of Morning, Macht trilogy Book 3, Paul Kearney, σελ. 439
68. Βαθύ μπλε, σχεδόν μαύρο, Θανάσης Βαλτινός, σελ. 84
69. Το χαμένο νησί, Μ. Καραγάτσης, σελ. 152
70. Το σύνδρομο της Περσεφόνης, Γιώργος Κώνστας, σελ. 154
71. Αρχιπελάγους πολιτεία, Γιώργος Ζαρκαδάκης, σελ. 390
72. 1.000.000 στιγμές, Μιχάλης Φουντουκλής, σελ. 272
73. Τάι Σότα, 7 Ρούνοι βιβλίο 1, Αναστασία Μιτάκη, σελ. 342
74. Θα, Νικόλας Καραβάς, σελ. 120
75. Σφαγείο Νο5, Kurt Vonnegut, σελ. 228
76. Ο γυρισμός του δήμιου, Ρότζερ Ζελάζνυ, σελ. 102
77. Ο Λαξευτής των Στοιχείων, Βάσω Χρήστου, σελ. 600
78. Ένας χαμένος κόσμος, Μ. Καραγάτσης, σελ. 86
79. Μεταλλικές ιστορίες, Γιάννης Γιαννακαρώνης, σελ. 119
80. Ο Γάντζος, Νίκος Τσιάμης, σελ. 240
81. Κρέσπελ και Αντωνία, Ε.Τ.Α. Χόφμαν, σελ. 88
82. Μελίνα, η αρχή, Μελίνα Βιβλίο 1, Σοφία Αποστολίδη, σελ. 336
83. Οι Πάπυροι της Φανγκίρια, Δήμητρα Μπενίση, σελ. 190
84 Το Τελευταίο Επιχείρημα, Πρώτος Νόμος Βιβλίο 3, Joe Abercrombie, σελ. 804
85. Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική, συλλογικό, σελ. 348
86. When We Were Executioners, Dogsland Trilogy Book 2, J. M. McDermott, σελ. 256
87. Η άλλη ζωή, Αγγελική Μαρίνου, σελ. 112
88. Ο φωτισμός του θεάτρου με φωταέριο, Κώστας Σπανόπουλος, σελ. 110
89. Στο σώμα του Χείρωνα, Ρία Σπανού, σελ. 76
90. Το Πλεκτό, Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου, σελ. 98
91. Γένεσις: η πτώση του Χαλκού, Γιάννης Τζομάκας, σελ. 45
92. Κυνηγώντας τον ήλιο, Ειρήνη Φράγκου, σελ. 45
93. Hide and Seek, Φράνση Παπουτσάκη, σελ. 45
94. Αμείλικτη κατάρα, Δημήτρης Στατήρης, σελ. 45
95. Χρώματα στην πέτρα, Κιάρα Καλουντζή, σελ. 45

96. Once upon a future - Ανθολογία διηγημάτων από τη Λογοτεχνική Λέσχη για τη Λογοτεχνία του Φανταστικού 2013, σελ. 112

Νεότατον Έτος

Κάθε πέρσι και καλύτερα, λένε.

 Μάλλον ισχύει και γι' αυτό το ιστολόγιο.

Κάθε πέρσι ήταν και πιο δραστήριο. Πιο ενδιαφέρον. Φταίει, λέω, η κοινωνική δικτύωση. Δεν είναι εύκολο να λες τα ίδια πράγματα εκατό φορές, ειδικά όταν πρόκειται για βιβλία που δεν σε ενθουσίασαν.





Από την άλλη...

Άντε. Άλλη μια προσπάθεια. Καλή Χρονιά.