Λευκό πανί

Ο τίτλος της ανάρτησης έχει σημασία διπλή.

Καταρχήν, λευκό πανί, όπως λευκή σημαία, πετσέτα στο ταρτάν και τέτοια ολιγόκαρδα πράγματα. Συγνώμη, αλλά έχω τινάξει τα πέταλα, από τη ζέστη, και την έλλειψη διακοπών. Σήμερα ευτυχώς είναι η τελευταία μέρα στη δουλειά κι από αύριο, ένα εξωτικό νησί με καλή συντροφιά. Κι όταν λέμε εξωτικό, και η Φαλκονέρα να ήτανε, πάλι εξωτικό θα το έβλεπα εγώ. Μετά από δύο χρόνια σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι έχει πήξει το μάτι μου για βοτσαλάκια, κάμπιες κι αγκαθιές. Και λίγο ιώδιο, βρε παιδί μου.

Σε δεύτερη φάση, το λευκό πανί είναι εκείνο που αυτή τη στιγμή που μιλάμε ταξιδεύει δύο από τα έργα μου προς το αβέβαιο μέλλον τους. Η Θύμνα είπε να κάνει μια δεύτερη προσπάθεια, αν και, κατά τη γνώμη μου, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε δεύτερη πόρτα. Η δεύτερη κίνηση, σε άλλο εκδοτικό οίκο, μιας και το στυλ είναι εντελώς διαφορετικό, είναι αυτά τα μικροσκοπικά διηγήματα, τα οποία ενώθηκαν χαλαρά με μια κεντρική ιστορία και πήραν τον προσωρινό τίτλο "Κείμενα Σ' Ένα Ξύλινο Κουτί". Αυτά θεωρώ ότι έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, κυρίως επειδή αγγίζουν το σουρεάλ και το μαγικό ρεαλισμό και φαντάζουν σαφώς πιο ενδιαφέροντα στο ευρύτερο κοινό (και στους αναγνώστες των εκδοτικών...).

Τα 'στειλα λοιπόν, ξεκαθαρίζω και μερικά πράγματα στο γραφείο και σας κουνώ γλυκά χαρωπά το μαντήλι. Σε καμιά εβδομάδα θα είμαι πίσω, για το τελευταίο βιβλίο του προηγουμένου τετραμήνου που θέλω να κουβεντιάσουμε. Ως τότε, να μου είστε καλά και να μου είμαι εγώ καλύτερα.