Άντε πάλι υπολογισμοί

Και φτάσαμε και τις 75,000 λέξεις. Τα καλά νέα είναι ότι φαίνεται να ξεκολλάω λιγάκι από την κακή αύρα των καταπιεσμένων ηρώων. Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι όσο πιο γρήγορα το γράψω, τόσο λιγότερο θα τους βασανίσω και θα τους καταπιέσω. Φαίνεται ότι δουλεύει η αυτοεξαπάτηση, αλλά να μην ορκιστώ κιόλας.*

Τι θα πει "τα καλά νέα"; Μα φυσικά ότι υπάρχουν και κακά νέα. Που και πάλι δεν ξέρω αν είναι κακά, αλλά σε κάθε περίπτωση με βοηθούν στο αγαπημένο μου σπορ: τη γκρίνια. Άντε πάλι φτάσαμε στις 75,000 λέξεις, που θα πει στα 3/4 του αρχικού σχεδιασμού, αλλά και πάλι δεν είμαι στα 3/4 της πλοκής του βιβλίου.

Ναι, ναι, "άρχισε πάλι τη γκρίνια αυτή". Τι να κάνω ρε παιδιά; Πώς να το μαζέψω το χάλι; Δύο (2) μάχες έχω να περιγράψω. Κι ένα ξόρκι τεραστίων διαστάσεων. Και ταξίδι από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη. Και τα κακά πεθερικά. Και την οργάνωση ενός δικτύου κατασκόπων. Και. Και. Και, και, και, και...

Άντε πάλι υπολογισμοί. Μόνο που αυτή τη φορά δεν ξέρω τι αποτέλεσμα θα έχουν.

(Κι επειδή το παράκανα, η επόμενη ενημέρωση θα γίνει στις 100,000 πόδια- εεεε, λέξεις ήθελα να πω. Όχι κάθε τρεις και μία. Promise.)

*Πράγμα που απαντάει στον καλό μας Τιποτένιο: Δεν είναι ότι δε μπορώ να το γράψω, είναι ότι πρέπει να το γράψω και μπορώ να το γράψω κι όχι απλώς να το γράψω αλλά και να το κάνω να τρίζει, σα να το έπλυνα με Τρυλέτ**. Για την ακρίβεια, είναι η μόνη λύση που δουλεύει στο συγκεκριμένο σημείο της πλοκής. Αν την άλλαζα δε θα είχα το σκοτεινό και φρικαλέο αποτέλεσμα που θα ήθελα. Αλλά τέλος καλό όλα καλά. Νομίζω, δηλαδή.

**Έλα που δεν ξέρετε τι είναι το Τρυλέτ! "Τρίιιιζει από καθαριότητα!" Ε, ρε βρώμισε η eight(ies)ίλα... Θέλει η γραία να κρυφτεί κι η ημερομηνία γέννησης δεν την αφήνει...