Φρέσκα

Τα τελευταία δύο χρόνια, κοιτάω στα ράφια των βιβλιοπωλείων και δε μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου.


Ελληνικό φανταστικό. Σε όλους τους εκδοτικούς οίκους.


Έλεγα, σαν παιδί κι εγώ, ότι δε θα ζούσα αρκετά για να το δω αυτό. Ότι η ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού είναι για την κατανάλωση των φίλων (όσων αντέχουν) των συγγραφέων. Ότι το περισσότερο κοινό που θα μπορούσαμε να έχουμε εμείς που γράφουμε φανταστικό θα ήταν σε κάποιο σχετικό φόρουμ, όπως το sff ή καμμιά λέσχη, όπως η ΑΛΕΦ.


Κι όμως τα τελευταία δύο χρόνια I see fantastic people (για να παραφράσω και το παιδάκι στο γνωστό θρίλερ). Πέρα από την όποια mainstream περιπετειούλα που μπλέκει (ανάκατα, μαζί με Ναΐτες και το Βατικανό) λίγα ψιχία μαγείας ή τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας, βλέπω και έργα ολόκληρα που δε θα μπορούσαν παρά να είναι ο ορισμός της φανταστικής λογοτεχνίας: Το Βασίλειο της Αράχνης του Γιάννη Πλιώτα, οι συλλογές διηγημάτων του Παναγιώτη Κούστα και του Αλέκου Παπαδόπουλου, νέα βιβλία από παλιούς γνωστούς, την Ανθίππη Φιαμού, τη Βασώ Χρήστου, το Διαμαντή Φλωράκη, το Σταύρο Μουντουφάρη, το Δημήτρη Καλαμβρέζο, τον Περικλή Μποζινάκη, νέα ονόματα, όπως ο Στυλιανός Μαυράκης, ο Κωνσταντίνος Μίσσιος, ο Χάρης Χριστοφορίδης, ο Σάββας Γρηγοριάδης, ο Κωνσταντίνος Παπαχρήστου. Ακόμη κι εγώ έκανα τα βηματάκια μου προς τα ράφια και παρά το υπέρβαρο του θέματος, με αντέξανε.



Πολλά ονόματα.



Κι έρχονται κι άλλα. Μέσα στις προηγούμενες δεκαπέντε μέρες έμαθα για νέες εκδόσεις στο χώρο του φανταστικού, από νέους Έλληνες συγγραφείς και μάλιστα όλες είναι προγραμματισμένες για το Φλεβάρη του 2009. Τώρα δηλαδή. Τώρα! Και είναι όλες αν όχι πολλά υποσχόμενες, τότε σκέτα υποσχόμενες.

Το πρώτο βιβλίο, του οποίου η επικείμενη έκδοση με εξέπληξε ευχάριστα είναι του Αντώνη Κρύσιλα, με τίτλο "Στο Στόμα του Διαβόλου", από τις εκδόσεις Platypous. Τον Κρύσιλα τον είχα διαβάσει πρώτη φορά στις ανθολογίες της Ωρόρα κι είχα κατενθουσιαστεί. Μάλιστα, η ιστορία που θυμάμαι έχει τον ίδιο τίτλο, "Στόμα του Διαβόλου" και δημιουργεί ένα ελαφρά έως εντελώς κθουλικό πλαίσιο στην πραγματικότητα της ελληνικής πόλης. Μια ομάδα παιδιών σε ένα σχολείο του σήμερα για να δεχτεί στους "κόλπους" της το νεοφερμένο παιδί, το υποβάλλει στη δοκιμασία του θάρρους: θα πρέπει να μπει στο Στόμα του Διαβόλου, έναν εγκαταλελειμμένο οχετό κοντά στο σχολείο. Το τι επακολουθεί, καλύτερα να το ανακαλύψετε μόνοι σας, πάντως αν το μυθιστόρημα είναι τόσο καλό όσο το διήγημα, τότε υποθέτω πως μιλάμε για μεγάλη και σίγουρη επιτυχία. Με μεγάλη μου χαρά μάλιστα ανακάλυψα κι άλλο ένα βιβλίο του ίδιου συγγραφέα, το "Μικρό Μεγάλο Ταξίδι", από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Δυστυχώς δεν έχω άλλες πληροφορίες γι' αυτό, αλλά μόλις πληρωθώ από τη δουλειά, μάλλον θα πάω να το αναζητήσω...

Το δεύτερο βιβλίο είναι του Κωνσταντίνου Μίσσιου (καμμία σχέση με το Χρόνη Μίσσιο), και λέγεται "Ο Λέκγουελ και οι Ξεχασμένοι Θεοί", από τις εκδόσεις Διόπτρα. Υποθέτω ότι ο ίδιος ο Κωνσταντίνος είναι ακόμη σε κατάσταση σοκ από τη χαρά του που το πήρε επιτέλους στα χέρια του, γι' αυτό και το χαρακτηρίζει ως "εντελώς χάλια" και "τούβλο κανονικότατο" και "σίγουρα αν δεν αρέσει σʼ όσους το διαβάσουν μπορούν να κλείσουν καμιά τρύπα στον τοίχο". Προσωπικά, από τα αποσπάσματα που έχει ανεβάσει κατά καιρούς, είτε στο προσωπικό του μπλογκ, είτε στο sff.gr, πιστεύω ότι μια καλή ροπαλιά στο κεφάλι θα τον έφερνε στα συγκαλά του... Αν κρίνω δηλαδή από το πρώτο του βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων "Η Νύχτα Της Λευκής Παπαρούνας", (again εκδόσεις Διόπτρα), αναμένω τουλάχιστον κάτι εντυπωσιακό.

Σχετικά με το τρίτο βιβλίο, είμαι ελαφρώς διχασμένη. Ο συγγραφέας έχει άλλη μια παρουσία στον εκδοτικό στίβο, αλλά ήταν μαθητής του Λυκείου τότε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένα βιβλίο αρκετά κάτω του μετρίου (όχι ότι δεν υπάρχουν μαθητές του Λυκείου που γράφουν πολύ άνω του μετρίου, αλλά πώς να το κάνουμε, αν κρίνω από τον εαυτό μου, το γράψιμό μου άρχισε να στρώνει από τα είκοσι και μετά). Οπότε η ερώτηση είναι η εξής: έχει όντως εξελιχθεί η γραφή του νεαρού Μάριου Κουτσούκου από τότε; Ελπίζω πως ναι κι επίσης ελπίζω ότι το "Ηλιοβασίλεμα Στην Ατλαντίδα" (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί) θα είναι μια ακόμη προσθήκη στη λίστα μου με τα αγαπημένα βιβλία.

Αυτά τα νέα από τον εκδοτικό χώρο για το μήνα Φεβρουάριο. Τώρα υπάρχουν μερικά ακόμη προσεχώς, όπως η Τρελοφρένια της νέας Πέγκυ (η Blondbrained από το sff, καλή μου θα πρέπει να μου πεις το επίθετό σου, δε μπόρεσα να το βρω) από τις εκδόσεις Χαραμάδα, την Καρδιά του Δαίμονα του Ντίνου Χατζηγεωργίου από το Οξύ, το νέο, 20ο βιβλίο του Διαμαντή Φλωράκη και το Πέρα Από τη Γη των Θεών, του επίσης νέου Αντώνη Πάσχου, όμως αυτά θα πρέπει να έρθει το καλοκαίρι κι ίσως και το φθινόπωρο για να τα δούμε. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Μέχρι τότε θα έχω πολλά βιβλιαράκια να μου κρατάνε παρέα, και θα είναι ελληνικά και φανταστικά.