Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Τέλος

Ούτε που είχα φανταστεί ότι αυτή η λέξη θα με ανακούφιζε τόσο. Το βιβλίο (πρώτο της τριλογίας, μην ξεχνιόμαστε) τελείωσε το μεσημεράκι, φτάνοντας ένα φανταστικομμύριο λέξεις.

Χεχε, πολύ θα το ήθελα. Αλλά ας είναι, οι 136.430 που μου μέτρησε το Word είναι αρκετές. Υπέρ-αρκετές θα έλεγα.

Τώρα ρηλάξ, κι ας λέει το κοινό μου (μουχαχα, θέλω και κοινό η γραία) ότι δεν πρέπει. Όπως θα έλεγε και ο Lord Flashheart (τέλεια η ελληνική μετάφρασή του ως Λόρδος Αστραποκάρδης), tell them I'm running out of juice. Οι δημιουργικοί χυμοί αρχίζουν και γίνονται όξινοι αυτήν την εποχή κι όλοι ξέρουμε ότι το λάδι από τις χαμάδες έχει αυξημένη οξύτητα. Σε λίγο, να ξανανθίσει το δέντρο με τις ιδέες που έχω στο κεφάλι μου, να περάσω ένα χεράκι και τη Θύμνα μου, που θέλω να τη στείλω στο ταξίδι της εντός του μηνός Σεπτέμβρη και να ρίξω και κανένα διάβασμα γιατί το στοίχημα για 50 βιβλία εντός του 2009 είναι μόλις 17 κομμάτια πίσω από το αναμενόμενο.

Ρηλάξ, λέγω ημίν. Αλλέως θα κάψουμε όλοι φλάντζες.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

125,000 και το τέλος κοντοζυγώνει

Αδυνατώ να πιστέψω ότι φτάνω στο τέλος της πρώτης γραφής μιας ιστορίας 125,000 λέξεων. Απλά αδυνατώ.

Κι ακόμη περισσότερο αδυνατώ να πιστέψω ότι τα έκανα όλα αυτά μέσα σε τεσσεράμισι μήνες, γράφοντας ούτε λίγο ούτε πολύ 1000 λέξεις την ημέρα. Στατιστικό το νούμερο, βεβαίως-βεβαίως, διότι άλλες μέρες δεν έγραφα ούτε γρι κι άλλες (όπως εχτές, ας πούμε) ξεπερνούσα τις 5000. Με τους ρυθμούς που έχω αυτές τις μέρες, ως το τέλος της εβδομάδας, Παρασκευή δηλαδή, θα έχω τελειώσει.

Πω-πω. Πώς ακούγεται "Θα έχω τελειώσει". Τσσσσς... Μεγαλεία!

Μου φαίνεται ότι επί τη ευκαιρία, θα προσθέσω μια ακόμη ετικέτα στο μπλογκ. Ερωτεύτηκα τη φράση του φίλου Δημήτρη Αργασταρά, "writing in progress". Θα πρέπει φυσικά να τη φέρω στα δικά μου μέτρα, οπότε στο εξής, εκτός από το όνομα του βιβλίου και της σειράς (Ερεστή, Σκοτεινά Παρχάρια) θα έχουμε και το εν μέρη κωμικό (για να μην πω γελοίο) "Συγγραφεύς εν εξελίξει". Ελπίζω να μη σας κάνει να ξινίσετε τα μούτρα. Ούτως ή άλλως, δεν είμαι τίποτε άλλο από αυτό. Μια (επίδοξη) συγγραφέας που εξελίσσεται. Τι ποιο αληθές και τίμιο εκ μέρους μου;

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Φλερτάροντας μια ιδέα

Το έκτο κεφάλαιο τελείωσε χτες το μεσημέρι και ειλικρινά νομίζω ότι ασυναίσθητα το τρέναρα όσο δε λέγεται. Έχω την εντύπωση ότι από το φόβο μου για το επόμενο κεφάλαιο (βλ. η μεγάλη μάχη που θα κλείσειτο βιβλίο) καθυστερούσα να γράψω αυτό.

Κι εκεί που πληκτρολογούσα τις τελευταίες λέξεις του έκτου κεφαλαίου, τσουπ, μου έρχεται μια ιδέα. Την κοίταξα χωρίς να σηκώσω το κεφάλι μου, με την άκρη του ματιού, μήπως και πάρει θάρρος και κάνει τίποτρ παλαβά. Μου χαμογέλασε. Συνέχισα τη δουλειά μου και μετά από λίγο, πολύ προσεκτικά, την ξανακοίταξα με την άκρη του ματιού . Τίποτα, η ρουφιάνα, καθόταν εκεί και με κοιτούσε με το πιο γλυκό της χαμόγελο "Βρε", ,"λες αυτή να είναι η ιδέα που γύρευα;". Αλλά είπα να την τεστάρω μια τρίτη φορά. Ξαναγύρισα στη δουλειά μου, τακτοποίησα κάποιες σκηνές στο έκτο κεφάλαιο που δεν ήταν στη σωστή θέση κι έπειτα σε ανύποπτο χρόνο κι απότομα, να την πιάσω εξαπίνης, την ξανακοίταξα λοξά.

Κι εκείνη ακόμη ήταν εκεί.

Ε, παράτησα το έκτο κεφάλαιο (άλλωστε ένα-δυο μερεμετάκια ήθελε μόνο) και της επιτέθηκα. Την περικύκλωσα, και πριν προλάβει ν΄αντιδράσει, της έχωσα ένα δεξί κροσέ. Κι η άτιμη δεν έπαθε τίποτε. Ενθουσιασμένη εγώ, με τέτοια ανθεκτική ιδέα, φώναξα έναν συνάδελφο που του αρέσει η ιστορία και του έδειξα την ιδέα μου. "Τι λες, της τραβάς μια σφαλιάρα να δούμε αν θ' αντέξει;" του λέω. "Αποκλείεται", μου λέει, "είναι πολύ ωραία ιδέα, κρίμα να τη στραπατσάρω."

Κόκαλο εγώ. Μια πολύ ωραία ιδέα για μάχη! Αχά!

Αλλά και πάλι, εγώ ο Θωμάς ο άπιστος, δεν την εμπιστεύτηκα. Ιδέες, παιδί μου, τι περιμένεις, να τους δώσουμε μπέσα; Όχι. Την έγραψα καλά-καλά, την έκανα ένα ωραίο πακετάκι, σα σαλάμι του αέρος και την έστειλα σε ένα φίλο, που είναι πολύ ψείρας σε αυτά τα θέματα, να μου τι γνώμη έχει. Και κοίτα τώρα, που ο φίλος δεν έχει υπολογιστή αυτές τις μέρες και δε μπορεί να δει την ιδέα...

Και θα περιμένω εγώ τώρα, να έρθει ο φίλος και να μου επιβεβαιώσει ότι η ιδέα μου κι εγώ θα μπορέσουμε να οργιάσουμε παρέα στο έβδομο κεφάλαιο...

Ο Αύγουστος...

... πρέπει να καθιερωθεί από τη διεθνή κοινότητα ως ο μήνας ο αφιερωμένος στην αποτρίχωση και τα ανυποψίαστα θύματά της.



funny pictures of cats with captions
see more Lolcats and funny pictures


Ω, εσείς ωραίες μου κυρίες, που κάποτε ρωτήσατε "η αποτριχωτική μηχανή πονάει;" και λάβατε την βδελυρά απατηλή απάντηση "όχι, καλέ" ...

...ω, εσείς τρυφερές υπάρξεις με το ελάχιστο ή πυκνό χνούδι στο άνω χείλος, με τις μαύρες ή ξανθές τρίχες στα λεπτά σας ποδαράκια, που ξαπλωμένες κάτω από το λέιζερ, υπομένετε το καψάλισμα, σαν να είστε κοτόπουλα έτοιμα για το φούρνο ...

...εσείς οι όμορφες ή άσχημες, που συγκρατάτε ουρλιαχτά παρόμοια με της γέννας, πίσω από παραβάν σε οίκους αισθητικής...

...ω, όλες εσείς, που η λέξη μπικίνι αντί να σας θυμίζει κάτι βρεγμένο, τοσοδούλι, μίνι, διάφανο και ροζ, σας κάνει να τρέμετε από την ανάμνηση του καψίματος της χαλάουας...

...εσείς που οι χημικές αλοιφές και η μυρωδιά του αμυγδαλέλαιου και της χοχόμπας σάς προκαλούν αντιδράσεις όμοιες μ' εκείνες που θα έχει μια χρυσόμυγα αν της πεις τη λέξη κλωστή...

...κι εσείς, ναι, εσείς, που βλέπετε το τσιμπιδάκι ως ετέρα λαβίδα βασανιστηρίων και το κερί ως όργανο κινεζικού μαρτυρίου...

...που έχετε μάθει να παίρνετε μια κοφτή ανάσα την ώρα που η αρχιβασανίστρια τραβάει τη λωρίδα με το αποτριχωτικό...

...ω, εσείς, που έχετε αγοράσει όλα τα είδη και τις μάρκες από ξυραφάκια, αντρικά και γυναικεία, ψάχνοντας μάταια για το Άγιο Δισκοπότηρο των ξυραφακίων, που θα κόψει τις τρίχες, αλλά όχι το κρέας σε βάθος τριών εκατοστών...

...εσείς, αδελφές μου, που τώρα τον Αύγουστο, περισσότερο από κάθε άλλο μήνα, έχετε υποστεί τα μαρτύρια του Ιώβ, μόνο και μόνο για να βγείτε στην παραλία χωρίς ν' ακούσετε τη φράση "ρε αγαπούλα, δεν πας να ξυριστείς; Σαν το λοχαγό μου έχεις γίνει"...

...ενώστε τις φωνές σας μαζί μου, ω, αδελφές μου, στον κοινό μας αγώνα για αποτριχωτική ανεξαρτησία.

Κουράγιο! Κουράγιο, λέγω υμίν, διότι η φρίκη και αυτού του αποτριχωτικού Αυγούστου θα περάσει!

Και θα επιστρέψουμε μακάριες στη βροχερή ανακούφιση ενός τριχωτού Σεπτέμβρη...

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

100,000 λέξεις

Μπορείται να μου πείτε γιατί νιώθω περίπου όπως ο Χίλαρυ την ώρα που έκανε ένα βήμα και δεν είδε άλλο βουνό μπροστά του;



(Έι, εσύ, ο Σέρπα. Ξέρεις. Στο δικό σου το βουνό, θα αλλάξουμε εθνικότητες. Εσύ ο Νεοζηλανδός κι εγώ με το γιακ. Ναι; Και συντόμευε, γιατί θέλω να δω τι θα γίνει παρακάτω.)

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

TΙΡΙριρι-ΤΙΡΙριρι-ΤΙΡΙριρι

Χτες το μεσημέρι πιάσαμε τις 90,000 λέξεις και σήμερα πάμε για το τέλος του πέμπτου κεφαλαίου. Αρχίζουν τα δύσκολα (βλέπε περιγραφή κανονικής μάχης) για τα οποία δεν έχω και πολύ αυτοπεποίθηση. Φυσικά υπάρχουν ακόμη σκηνές που μπορώ να τις βγάζω στο πι και φι (ερωτικές, μίσους, κοινωνικές, πληροφοριακές και λοιπές) αλλά η κυρίως περιγραφή της μάχης με κάνει να νιώθω κάπως ιιιιιιιι (ακριβώς όπως είπε ο Ford Perfect ότι νιώθουν οι Βόγκον όταν βλέπουν ωτοστοπατζή.)

Είμαι στην έναρξη των τίτλων μιας σειράς δυσκολιών. Κι η μουσική της σειράς δε μπορεί να είναι άλλη από εκείνη του Twilight Zone: TΙΡΙριρι-ΤΙΡΙριρι-ΤΙΡΙριρι.

Welcome...