Αποσπάσματα 7/3-20/3/2023

Η σκέψη της κόπηκε απότομα, όταν είδε τον κελευστή να τις πλησιάζει κρατώντας στο χέρι μια ασπίδα και ένα μαχαίρι γνώριμο, λεπίδα λεπτή στη βάση και φαρδιά στη μύτη -α, μα τους θεούς, ένα κοπές, πώς βρέθηκε ως εδώ; Έσφιξε πάνω της τη μισολιπόθυμη-μισοκοιμισμένη κοπέλα, «αχ», σκέφτηκε, «αχ, ως εδώ ήταν, να, ήρθε να μας σκοτώσει, για να μην τους είμαστε βάρος», κι ύστερα τα χέρια της χαλάρωσαν σαστισμένα, γιατί ο ξένος άντρας της έδωσε την ασπίδα και το σπαθί, και το βλέμμα του έλεγε «για να γλιτώσετε τα χειρότερα» και το δικό της τού απάντησε, «λυπάμαι που νόμισα ότι εσείς ήσασταν τα χειρότερα». Η Πίλι έβαλε την ασπίδα μπρος από το σώμα της Χακίκα και έσφιξε το μαχαίρι. Αν όλα πήγαιναν στραβά, υπήρχε κι ένας θεός που θα τις δεχόταν, ο θεός Κροκόδειλος, ο θεός του επιλεγμένου θανάτου, ο θεός των αυτοχείρων.

Έσφιξε το μαχαίρι, έχουμε μια εναλλακτική ακόμη, Χακίκα, έχουμε ακόμη μια δυνατότητα.

Έσφιξε το μαχαίρι.

-- Περιστέρια, WIP

Πεταχτά

~ Παλιοί και νέοι τίτλοι από τον Γιώργο Δάμτσιο και το Bookstagram Store. Επανεκδίδονται τέσσερα παλιότερα βιβλία του Γιώργου (Μέχρι την τελευταία του ανάσα, Το τρίπτυχο των ευχών, Μυστικά στο Λυκόφως και Στη γέφυρα των χαμένων ευχών, την οποία έχει γράψει συνεργατικά με τον Μάριο Δημητριάδη) κι ένα νέο βιβλίο-έκπληξη, συνεργατικό με τη Γεωργία Καλαμαρά, το Τραγούδι της θύελλας.

~ Δεύτερος τόμος για τις Κλασσικές ιστορίες τρόμου, από τον Αίολο και τον Θωμά Μαστακούρη.

~ Οι εκδόσεις Βάρδος ανακοίνωσαν την έκδοση του βιβλίου το Πέπλο της σκιάς, του Άρη Γκρίμπα, με υπότιτλο "Ιστορίες από την Άρας Άουμαρ".

~Τι ώρα είναι; 10:30. το μετατρέπεις σε χρονολογία, 1030μ.Χ. Και δίνεις fun facts για τη χρονολογία αυτή. Chronology Clock. Δεν ξέρω γιατί με ενθουσίασε τόσο πολύ αυτό το γκατζετάκι, ειλικρινά.

~ Αγαπώ πολύ την ιαπωνική λογοτεχνία για λόγους που ούτε κι εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω κι η είδηση του θανάτου του νομπελίστα Κεζανμπούρο Οέ με έκανε να λυπηθώ βαθιά.

Στην εκπνοή

 Λίγα πράγματα που μου έμειναν την εβδομάδα που μας πέρασε:

~ Ο Αλκιβιάδης Χαλκιώτης ανακοίνωσε την αγγλική έκδοση του Άβαθαρ, του πρώτου του βιβλίου. Πλέον είναι διαθέσιμο μέσω Amazon.

~ Η αγαπημένη μου Ειρήνη Σκούρα εμπνέεται από τη Μινωική τέχνη για να μας δώσει έναν pin-up Πρίγκιπα με τα Κρίνα και ειλικρινά δε χορταίνω να τον χαζεύω!

~ Νέος Μυθομάχος, σύντομα διαθέσιμος για προπαραγγελίες από τον Κόμη Νέρντουλα

Τρόμος, νουάρ, κίμτσι και γάτες. Α, και σεκς.

Έχεις βάλει το παιδί για ύπνο (μετά από πάλη τριών τετάρτων), πρέπει να βάλεις πλυντήριο πιάτων, να ετοιμάσεις τα ρούχα της δουλειάς για αύριο και να κάνεις μπάνιο. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι ν' ανοίξεις ένα αρχείο με κόμιξ, είτε το Cook Korean!: A Comic Book with Recipes  της Robin Ha είτε το The Evil Secret Society of Cats (τον πρώτο τόμο) τ@ Pandania, και να σαπίσεις μπροστά στον υπολογιστή για όσο χρειαστούν τα κρέατά σου να πάψουν να πονάνε... Αν σου μείνει μισή ώρα -που δε σου μένει- διαβάζεις στα κλεφτά τις καινούργιες ιστορίες στο Στόμα του Διαβόλου του Αντώνη Κρύσιλα.

Αν πάλι το παιδί έχει μόλις φάει το φρούτο του και παίζει με το κουτάλι και το μπωλ, μπορείς να καθίσεις δίπλα του και να κάνεις power-reading τη Μπερλίν, σε σενάριο Κυριάκου Αθανασιάδη και Σχέδιο Νικόλαου Κούρτη (για λίγο μεταφυσικό νουάρ) ή να ξεκινήσεις yet another μετάφραση του Καλέσματος του Κθούλου, από τις εκδόσεις Δώμα (γιατί συλλέγεις μεταφράσεις του Λαβκραφτ παιδιόθεν) ή να πιάσεις -επιτέλους- τη
Φαίδρα του Μπάμπη του Δρουκόπουλου (που έχει και σεκς). Ό,τι προλαβαίνεις, δε θα σε κρίνει κανείς...

Αποσπάσματα 27/2-6/3/2023

Πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα, να γεμίσει τα πνευμόνια της με την υγρασία του ποταμού. Η αψιά μυρωδιά της σεκόγιας που καίγεται της είπε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Όσο θα υπήρχαν σεκόγιες και τάξοι, η πόλη δεν είχε τίποτε να φοβάται. Κάθε φορά που κάποιος από τους στύλους στα Χοροστάσια θα σάπιζε, θα τον αντικαθιστούσαν μ’ έναν καινούργιο. Κι όσο υπήρχαν Χοροστάσια στις γειτονιές, όσο οι άνθρωποι θα τιμούσαν τα τέσσερα στοιχεία χορεύοντας, τότε όλα θα πήγαιναν καλά. Δε φοβόταν τίποτε η Τσοτς, που το ολόκληρό της όνομα ήταν Τσοτσμινγκού, δηλαδή η Γυναίκα Αραποσίτι.

-- Θαλασσινά Κοχύλια (Μυθιστόρημα in progress)

(Κάθε Δευτέρα, 100 λέξεις από την συγγραφική συγκομιδή της εβδομάδας που μας πέρασε. Ακόμα κι αν είναι ατημέλητες.)

Νέες κυκλοφορίες, παλιοί γνωστοί και λόγοι για να βγούμε από τα ρούχα μας

Πράγματα που είδα στα ΜΚΔ ή αλλού και νομίζω πως πρέπει να τα ξέρετε κι εσείς.

~ Όταν ζούμε φρίκες όπως αυτή των Τεμπών, στις 1/3/2023, τότε η ενσυναίσθηση λέει πως αναβάλλουμε τις φιέστες μας, όπως έκαναν οι Monkey Bros και οι Aherousia (κι όχι μόνο γιατί το επιβάλει η ανακήρυξη τριήμερου εθνικού πένθους). Κάποιους ανθρώπους ετούτο το ιστολόγιο τούς αγαπά περισσότερο για κάτι τέτοιες ευαισθησίες τους.

~ "Η προθεσμία του νερού": νέο βιβλίο με μικροδιηγήματα από τη Γιούλη Αναστασοπούλου (το αγόρασα ήδη, και πρόκειται να καταβροχθιστεί άμεσα) και παρουσίαση τη Δευτέρα 6/3, στο Βιβλιοκαφέ Έναστρον στο κέντρο της Αθήνας, στις 7:30.

~ "Τιαμάτ": μετά την επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου  ("Το Στόμα του Διαβόλου") επαυξημένου με νέα διηγήματα, ο Αντώνης Κρύσιλας μας δείχνει τα τρομοδόντια του με  μυθιστόρημα, με τίτλο παρμένο από την αρχαία Μεσοποταμία. Η παρουσίαση την Τρίτη 7/3, στο Διπλό Καφέ στα Εξάρχεια, στις 7:00.

~ Η Άρτεμις Τουλή μπορεί να μην έχει εκδόσει ακόμη δικό της έργο, αλλά είναι από τα πιο αξιαγάπητα άτομα που κυκλοφορούν στα φεστιβάλ του φανταστικού στην Ελλάδα. Όταν έμαθα πως κυκλοφόρησε το πρώτο-πρώτο της βιβλίο και μάλιστα με εικονογράφηση της επίσης αξιαγάπητης Λίλας Κίσσα-Φραγκομίχαλου, ένιωσα πως, επιτέλους, κάποια πράγματα παίρνουν το δρόμο τους για κει που τους αξίζει. "Αιθάλεια – Μεταξύ θεών και ανθρώπων", ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα φαντασίας.

~ Ανακοινώθηκαν οι ημερομηνίες του AthensCon 2023 (1-3/12). Φέτος τριήμερο. Όλο και καλύτερα!

~Κι ένας λόγος για να βγούμε από τα ρούχα μας, όπως υπόσχεται ο τίτλος της ανάρτησης: 20 Newly Discovered Terry Pratchett Stories Will Be Published This Year. Διότι τι κι αν  δεν θέλω με κάνεναν τρόπο να εκδοθεί κάτι με όνομά μου μετά το θάνατό μου (και βάζω κι έναν f*ckin οδοστρωτήρα να πατήσει τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου, έτσι για να το σιγουρέψω); Πάντα θα βρεθεί ένας αχόρταγος τίποτας να σκυλεύσει το πνευματικό έργο ενός νεκρού. Ντροπή πια.

Από το Βερολίνο στο Άστρο του Θανάτου

EDITED TO ADD: Η ανάρτηση ήταν προγραμματισμένη από την Τρίτη το απόγευμα, λίγες ώρες πριν το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα (;) στα Τέμπη.

Είμαι σε αναγνωστικό κενό τα τελευταία χρόνια (κι ίσως δεν ευθύνεται μόνο η μητρότητα ή οι προσπάθειες για μητρότητα). Αλλά όταν τα καταφέρνω, κάποια πράγματα είναι αναζωογονητικά.

Διάβασα μέσα στις προηγούμενες εφτά μέρες
ένα από τα τελευταία τεύχη της σειράς graphic novels Blake & Mortimer, το Eight Hours in Berlin, σε σενάριο Jean-Luc Fromental και σχέδιο Antoine Aubin (δεν έχει ακόμα μεταφραστεί στα ελληνικά, και στα αγγλικά είναι πολύ-πολύ-πολύ πρόσφατη η μετάφραση). Και με ανακούφισε η θεματική, η πολυπλοκότητα, η (σύγχρονη) ισορροπία μεταξύ αλήθειας και προπαγάνδας, η σχέση με την  ιστορικότητα. Δεν αναγνώρισα άμεσα τον Πρίγκιπα, αλλά τι να κάνεις, επικειμένου του τριημέρου της Καθαροδευτέρας, δικαιολογούνται τα brain farts.

Κι από την άλλη υπάρχουν και οι μη-αναζωογονητικές αναγνώσεις. Όπως ας πούμε η σειρά comic Darth Vader and Son, του Jeffrey Brown, από την οποία περίμενα πολύ περισσότερο πνεύμα. Νομίζω πως από τα τέσσερα που διάβασα, μόνο το Vader's little Princess είχε περισσότερα από ένα-δυο σημεία που να με κάνουν να γελάσω.