Επιστροφή μιας περσυνής αγαπημένης

Πολλές φορές στη ζωή μου είπα "θα κάνω αυτό" και τελικά έκανα κάτι άλλο. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος του αυστηρού προγράμματος, όχι ότι δε μπορώ να κρατήσω ένα αυστηρό πρόγραμμα, αλλά, βρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε, αν έχω τη δυνατότητα να μην το ακολουθήσω, δε θα το ακολουθήσω. Είμαι πιο πολύ των χαλαρών προγραμμάτων.

Γι' αυτό και όταν τελείωσα την Ερεστή πριν από δύο εβδομάδες και σκέφτηκα ότι τώρα θα πιάσω να διαβάσω όσο περισσότερο μπορώ, κάνοντας χαλαρά διορθώσεις στη Θύμνα μου, ε, μαντέψτε τι έγινε.

Ακριβώς. Γράφω όσο περισσότερο μπορώ και πού και πού θυμάμαι και να διαβάζω λιγάκι.

Αυτό δεν είναι κι εντελώς κακό, με την έννοια ότι έχωντας πάρει φόρα από την Ερεστή οι διορθώσεις της Θύμνας (γατί αυτό γράφω, την ερσυνή μου αγαπημένη, που με έκανε να γράφω σαν την παλαβή τη μισή άνοιξη κι ολόκληρο το καλοκαίρι) βγαίνουν νεράκι. Και μάλιστα όχι απλώς νεράκι, αλλά πολλές τρύπες στην πλοκή διορθώνονται πρακτικά από μόνες τους. Όλο και πιο συχνά σκέφτομαι ότι σ' αυτήν την ιστορία, οι υποπλοκές βοηθούν να "make ends meet" στην κεντρική πλοκή.

Γενικά, αρχίζω να ενθουσιάζομαι πάλι με την ιστορία, όπως πριν από έναν χρόνο και να τη βλέπω από πολλές διαφορετικές και ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες. Έχω μάλιστα ανακαλύψει μέσα στην ιστορία, άλλα δύο ή τρία βιβλία ακόμη, αλλά δεν τολμάω ούτε να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να τα γράψω. Τα Παρχάρια πρέπει να μονοπολησουν τον συγγραφικό μου οίστρο για λίγο καιρό ακόμη, ίσως ένα χρόνο, ίσως περισσότερο. Μέχρι να πω ότι μπορω να τ' αφήσω στο πλάι και να σχολήθω με κάτι άλλο, έχουμε καιρό.

Πάντως και με τη Θύμνα, όπως και με την Ερεστή, η διαφορά στην "ποσότητα" του κειμένου από την πρώτη γραφή ως την τελευταία είναι θεαματική. Το πρώτο γράψιμο της Θύμνας είναι 45.000 λεξούλες και τώρα, πριν ακόμη βάλω την τελευταία τελεία στις διορθώσεις της, έχει ήδη φτάσει τις 70.000 μαζί με το γλωσσάρι (όχι μεγαλύτερο από 2.000 λέξεις). Έγινε δηλαδή η κακομοίρα σχεδόν μιάμιση φορά μεγαλύτερη. Και ποιος ξέρει τις της επιφυλλάσει ακόμη το μέλλον.

Τρέμω στην ιδέα πόσες θα γίνου οι 136.000 λέξεις της Ερεστής, άμα ξεκινήσω να τη διορθώνω...