Της υπομονής

Η Παρέσσα πέρασε αισίως (πριν από μερικές μέρες για την ακρίβεια) τις 75,000 λέξεις. Αυτό για κάποιους που με κατηγορούν για τουβλογράφο, θα είναι σίγουρα έκπληξη, διότι στις 28 Φλεβάρη ήμουν στις 50,000. Τρεις μήνες παρά κάτι για 25,000 λέξεις; Λίγο φαίνεται για τα μέτρα μου.
Αλλά τελικά δεν είναι διότι πέραν της όποιας θέληση για γράψιμο, υπάρχουν και οι συνθήκες που κάποιες φορές είναι απαγορευτικές. Χειρουργείο (ελαφρύ), ανάρρωση και μετά προσαρμογή σε νέες καταστάσεις. Ζόρια και υποχρεώσεις, Πάσχα, κηδείες και μνημόσυνα. Και αλλαγές στο εργασιακό περιβάλλον.
Αλλά κάνω υπομονή. Η ιστορία φαίνεται να κυλάει σχετικά ομαλά. Βεβαίως όσο ομαλά μπορεί να κυλάει μια πλοκή που ξέρεις ήδη ότι έχει κάτι τρούπες να, σαν την τρύπα απ' όπου βγήκε ο Σκώληξ που φόνευσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ωστόσο κυλάει. Γράφω σκηνές που με συγκινούν προσωπικά, οι ήρωές μου καταλήγουν με τρόπους που τους αξίζουν και στέκουν στο ύψος των χαρακτήρων τους. Το "κακό" πλησιάζει, το "καλό" ανασυντάσσεται κι εγώ απλά κάνω υπομονή.


see more Lolcats and funny pictures, and check out our Socially Awkward Penguin lolz!

Τι άλλο να κάνει κανείς όταν έχει να διαχειριστεί 450,000 λέξεις που τον ζορίζουν να τις γράψει;