Ματωμένο Φεγγάρι

Ματωμένο φεγγάρι by S.P. Somtow
My rating: 3 of 5 stars

Δεν ξέρω τι να πω.

Είμαι σίγουρη ότι είναι ένα καλό βιβλίο. Με χαρακτήρες και με περιγραφές και με πλοκή. Αλλά.

Δεν είμαι σίγουρη αν φτάνουν αυτά για να είναι καλό ένα βιβλίο. Ειδικά η αρχή, η σχέση μεταξύ Πρέστον και Κάρι και ο τρόπος που περιγράφεται το όλο σκηνικό, ο τρόπος που και ο ένας και η άλλη συμπεριφέρονται, τι να πω, είναι άνω ποταμών. Μοιάζει με κακογραμμένο φαν-φικ με λυκάνθρωπους, στα όρια του σαδιστικού άρλεκιν. Κι ενδιαμέσως έχουμε καταπληκτικές περιγραφές της σχιζοφρένειας του ΤΚ. Απλά καταπληκτικές.

Κι αυτό συνεχίζει και με την ιστορία της Σπεράντζα. Μεγάλο μέρος αυτών που λέει και κάνει δεν ταιριάζουν στο προφίλ της ως θρησκευάμενης αμαρτωλής. Οι ερωτικές της επιθυμίες μετατοπίζονται χωρίς βάση από τον έναν στον άλλο, αναλόγως του σχεδιαγράμματος της πλοκής.

Από τους υπόλοιπους, είναι δυο-τρεις σκέτες καρικατούρες (ειδικά ο Σάντερσον, ο Χάρπερ κι ο Κλοντ Γκρουμιό, για να μην αναφέρω το εξωτικό μπαχαρικό που λέγεται Τσαντραπούτρα), είναι ένα-δυο που έχουν μια κάποια βάση (ο Κλάγκαρτ που όμως καταντάει γελοία κακός, ο κόμης και η Ναταλία, η χήρα) και άλλοι, ειδικά οι Ινδιάνοι κι ο ΤΚ που είναι στ' αλήθεια εξαιρετικοί.

Το splatterpunk είναι πολύ καλό, αλλά 550 σελίδες μεγάλου σχήματος, με μικροσκοπικά γράμματα γεμάτες από ανάκατα κακο- και καλό-γραμμένους χαρακτήρες είναι ανυπόφορα πολλές.

View all my reviews