Τα τρία τέταρτα ή τα τρία έκτα;

Σήμερα, με μεγάλη χαρά και περισσότερο από τον αναμενόμενο κόπο, πέρασα τις 75,000 λέξεις στο πρώτο βιβλίο των Σκοτεινών Παρχαριών. Μπράβο μας και είναι το πρώτο πράγμα που γράφω τόσο μεγάλο με την πρώτη του γραφή. Μιλάμε δηλαδή για ένα βιβλίο έτοιμο κατά τα τρία τέταρτά του. Ναι.

Αλλά.

Η συμπλήρωση των 75,000 λέξεων με βρίσκει σε άλλο σημείο του βιβλίου από εκείνο που είχα υπολογίσει αρχικά. Ήξερα ότι θα ξεφύγω προς τα πάνω ή προς τα κάτω στους υπολογισμούς μου, αλλά όχι τόοοοοσο πολύ. Observe: Έχω εφτά κεφάλαια κι έναν μικρό πρόλογο κι έναν μικρό επίλογο. Μοιράζοντας τις αναμενόμενες 100,000 λέξεις στα εφτά και προσθέτοντας άλλες 5,000 για τον πρόλογο και τον επίλογο, στο τέλος του τέταρτου κεφαλαίου θα έπρεπε να έχουμε, μμ, μούμπλε-μούμπλε, 58-60,000 λέξεις. Κι εγώ έχω 75,000...

+15,000; Για τέσσερα κεφάλαια; Πόσο συν θα έρθουν τα υπόλοιπα τρία δηλαδή, στα οποία σημειωτέον εμφανίζονται μάχες, σφαγές σε συμπόσια, θανάσιμες μαγείες και εξηγήσεις σχετικά με το τι και το πώς κάποιων χαρακτήρων; Με απλή μέθοδο των τριών, τα υπόλοιπα τρία κεφάλαια θα αυξηθούν κατά 11,000 λέξεις. Σύνολο (100+15+11)=125,000 και 5,000 επίλογος-πρόλογος, 130,000 και όταν γίνουν και οι διορθώσεις, που έχω ξεχάσει να βάλω στην κοινωνία μοναχούς και ιερείς και περιγραφές πραγμάτων και πόλεων και που η πειρατική επιδρομή είναι γραμμένη τσάτρα-πάτρα, πού πάμε ωρέ παλικάρια;

Πάμε στο μισό. Δηλαδή, αντί να έχω γράψει τα τρία τέταρτα του βιβλίου έχω γράψει το μισό. Το ένα δεύτερο, τα δύο τέταρτα, τα τρία έκτα. Ωχ, και ωχ. Ίσως και ωχ.

Τις βλέπω τις 150,000 και καλπάζουν ασυγκράτητες. Κι άντε μετά να πουλήσεις βιβλίο 150,000 λέξεων... Με άλλα δύο αδελφάκια του να το ακολουθούν κατά πόδας. Γιατί θέλω να πουληθεί αυτό το βιβλίο. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να πουληθεί, να βρεθεί στο ράφι του βιβλιοπωλείου σε σημείο που να το βλέπουν όλοι. ΄Εχω πάρει τις αποφάσεις μου.

Ναι.