Από το Βερολίνο στο Άστρο του Θανάτου

EDITED TO ADD: Η ανάρτηση ήταν προγραμματισμένη από την Τρίτη το απόγευμα, λίγες ώρες πριν το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα (;) στα Τέμπη.

Είμαι σε αναγνωστικό κενό τα τελευταία χρόνια (κι ίσως δεν ευθύνεται μόνο η μητρότητα ή οι προσπάθειες για μητρότητα). Αλλά όταν τα καταφέρνω, κάποια πράγματα είναι αναζωογονητικά.

Διάβασα μέσα στις προηγούμενες εφτά μέρες
ένα από τα τελευταία τεύχη της σειράς graphic novels Blake & Mortimer, το Eight Hours in Berlin, σε σενάριο Jean-Luc Fromental και σχέδιο Antoine Aubin (δεν έχει ακόμα μεταφραστεί στα ελληνικά, και στα αγγλικά είναι πολύ-πολύ-πολύ πρόσφατη η μετάφραση). Και με ανακούφισε η θεματική, η πολυπλοκότητα, η (σύγχρονη) ισορροπία μεταξύ αλήθειας και προπαγάνδας, η σχέση με την  ιστορικότητα. Δεν αναγνώρισα άμεσα τον Πρίγκιπα, αλλά τι να κάνεις, επικειμένου του τριημέρου της Καθαροδευτέρας, δικαιολογούνται τα brain farts.

Κι από την άλλη υπάρχουν και οι μη-αναζωογονητικές αναγνώσεις. Όπως ας πούμε η σειρά comic Darth Vader and Son, του Jeffrey Brown, από την οποία περίμενα πολύ περισσότερο πνεύμα. Νομίζω πως από τα τέσσερα που διάβασα, μόνο το Vader's little Princess είχε περισσότερα από ένα-δυο σημεία που να με κάνουν να γελάσω.