Νομίζω καθυστέρησα πολύ να ξανανοίξω το κιτάπι ετούτο, το Βιβλίο μου των Συμβάντων. Κι η ώρα έχει έρθει γιατί εκτός από ετούτο το κιτάπι, άνοιξα κι άλλο ένα.
Λέγεται Πνεύματα. Είναι μια ιστορία της Πικρής Στροφής και για να μάθετε τι θα πει Πικρή Στροφή θα πρέπει να το διαβάσετε. Δε θα έχει συνέχεια, η λέξη ΤΕΛΟΣ στην τελευταία του σελίδα είναι ουσιαστική. Θα έχει αδερφάκια, όμως, και θα είναι πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους, σε διαφορετικούς χώρους και χρόνους, ωστόσο όλα ιστορίες της Πικρής Στροφής.
Μερικά τυπικά πράγματα: εκδίδεται από τις εκδόσεις Mamaya, υπό την σκέπη της συγγραφικής ομάδας Άρπη. Έχει 336 σελίδες και κοστίζει προ έκπτωσης €12,90. Το επιμελήθηκαν ο Ελευθέριος Κεραμίδας και ο Γιώργος Βορέας Μελάς. Το χαρτογράφησε, εντός τριών ημερών, ο Γεώργιος Παούρης. Το σελιδοποίησε η Έρση Σωτηρίου. Το εικαστικό του εξώφυλλου το φιλοτέχνησε σε παρανοϊκά μικρό χρονικό διάστημα ο Όθωνας Νικολαΐδης.
Μερικές λέξεις που μπορούν να το χαρακτηρίσουν: ψευδοελληνιστικό, steampunk, ελαφρά λαβκράφτιο. Αληθοφανές, όχι ακριβώς grim and grit, αλλά πολύ μακριά από το high fantasy. Σε καμία απολύτως περίπτωση δεν "λατρεύει" την Αρχαία Ελλάδα. Την αγαπά, όμως, με τα στραβά της και με τις αναποδιές της και με την έπαρσή της όλη, τις αναγνωρίζει όλες της τις επιτυχίες κι όλες της τις σκοτεινές στιγμές. Ρωτήστε την Ηγιστώ Παιδίσκη και τις κόρες της, να σας πουν.
Αυτή τη στιγμή συμπορεύεται με ένα ακόμη βιβλίο, το Αμόνι που Τραγουδά, του Ανδρέα Μιχαηλίδη. Κι επειδή είμαι κατάκοπη -ακόμα και τώρα, εννιά ολόκληρες μέρες μετά την έκδοσή του- θα σταματήσω εδώ. Θα πούμε κι άλλα πράγματα κατά καιρούς, και για τα Πνεύματα και για την Άρπη. Αλλά τώρα... τώρα χρειάζομαι λίγη ανάπαυση, ίσως και μερικές ωρίτσες ύπνο παραπάνω.
Τα λέμε. Σύντομα.
Μερικά τυπικά πράγματα: εκδίδεται από τις εκδόσεις Mamaya, υπό την σκέπη της συγγραφικής ομάδας Άρπη. Έχει 336 σελίδες και κοστίζει προ έκπτωσης €12,90. Το επιμελήθηκαν ο Ελευθέριος Κεραμίδας και ο Γιώργος Βορέας Μελάς. Το χαρτογράφησε, εντός τριών ημερών, ο Γεώργιος Παούρης. Το σελιδοποίησε η Έρση Σωτηρίου. Το εικαστικό του εξώφυλλου το φιλοτέχνησε σε παρανοϊκά μικρό χρονικό διάστημα ο Όθωνας Νικολαΐδης.
Μερικές λέξεις που μπορούν να το χαρακτηρίσουν: ψευδοελληνιστικό, steampunk, ελαφρά λαβκράφτιο. Αληθοφανές, όχι ακριβώς grim and grit, αλλά πολύ μακριά από το high fantasy. Σε καμία απολύτως περίπτωση δεν "λατρεύει" την Αρχαία Ελλάδα. Την αγαπά, όμως, με τα στραβά της και με τις αναποδιές της και με την έπαρσή της όλη, τις αναγνωρίζει όλες της τις επιτυχίες κι όλες της τις σκοτεινές στιγμές. Ρωτήστε την Ηγιστώ Παιδίσκη και τις κόρες της, να σας πουν.
Αυτή τη στιγμή συμπορεύεται με ένα ακόμη βιβλίο, το Αμόνι που Τραγουδά, του Ανδρέα Μιχαηλίδη. Κι επειδή είμαι κατάκοπη -ακόμα και τώρα, εννιά ολόκληρες μέρες μετά την έκδοσή του- θα σταματήσω εδώ. Θα πούμε κι άλλα πράγματα κατά καιρούς, και για τα Πνεύματα και για την Άρπη. Αλλά τώρα... τώρα χρειάζομαι λίγη ανάπαυση, ίσως και μερικές ωρίτσες ύπνο παραπάνω.
Τα λέμε. Σύντομα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου