Αστερόσκονη

Εχτές το βράδυ, λίγο πριν τις δώδεκα, τελείωσα την Αστερόσκονη του Νηλ Γκάιμαν. Για την ακρίβεια, την τελείωσα ένα λεπτό πριν από τις δώδεκα κι ύστερα έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα ευτυχής.

Στον ύπνο μου λοιπόν συνάντησα τον Νήλ και συζητήσαμε μια στάλα. Του είπα ότι πρασίνισα από τη ζήλια μου που εκείνος κι όχι εγώ σκέφτηκα μια τέτοια υπέροχη ιδέα. Ύστερα του είπα ότι η πλοκή και η γλώσσα που χρησημοποιεί είναι απίστευτες ακόμη και για κάποιον με τη δική του φήμη και τις δικές του συγγραφικές ικανότητες. "Μα όλα σου άρεσαν πια;" έκανε κάπως αγχωμένος με το όλο θέμα. "Για να είμαι ειλικρινής, υπήρχε κάτι που δε μου άρεσε. Είχες μια εμμονή να περιγράφεις πού και πόσες φορές κατούρησε ο κάθε ήρωας." Τον είδα που έμεινε ανέκφραστος και συνέχισα: "Επίσης πιστεύω ότι είχες ένα μικρό άγχος με το σεξ. Δηλαδή δε βλέπω σε τι προώθησε την πλοκή η περιγραφή του σεξ μεταξύ του Ντάνσταν και της κοπέλας με την αλυσίδα. Επίσης αν ο Τρίστραν δούλευε με ζώα ήταν αδύνατον να μην ξέρει πέντε πράγματα για το τι κάνει η μελισσούλα στο λουλούδι, καταλαβαίνεις τι εννοώ... Οπότε δε χρειαζόταν να αναφέρεις το ότι ήξερε από σεξ ούτε με ποιον τρόπο το έμαθε." "Τίποτε άλλο;" "Όχι, τίποτε άλλο. Όλο το υπόλοιπο ήταν υπέροχο."

"Κι η ταινία; Πώς σου φάνηκε η ταινία;" Χαμογέλασα. "Ήταν στο νόημα. Εντάξει, είχε μικρές αλλαγές στην πλοκή, αλλά δεν ήταν τίποτε σοβαρό, ούτε κάτι που δε σεβάστηκε το ύφος του βιβλίου." "Όλα καλά λοιπον." "Ναι. Όλα καλά."

Ο Νηλ μου χαμογέλασε. Δεν ξέρω αν τον πλήγωσα με αυτά που είπα, ελπίζω πως όχι. Πάντως την Αστερόσκονη (Εκδόσεις Κέδρος, μετάφραση Στεφανία Φερρό) θα την βάλω σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου.