Εν αναμονή... της λήξης της σπαρίλας

Και φυσικά, μόλις αποφασίσεις να ξεκινήσεις ένα μπλογκ, σε πιάνουν οι μαύρες σου και δε θες να μιλάς σε κανέναν, ηλεκτρονικά τε και εν τη φυσική αυτού παρουσία.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της σπαρίλας που με δέρνει: Έχω ξεκινήσει και παρατήσει τον τελευταίο καιρό, ούτε λίγο ούτε πολύ βιβλία. Ω, ναι. Μετράω:

1) Οι Λαξευτές της Παλίρροιας, Βάσω Χρήστου
2) 1111, η πύλη του χρόνου, Κώστας Δέτσικας
3) Ητίδορφα, Τζον Γιούρι Λόιντ
4) Chronicles of the Black Company, Glen Cook
5) Broken Sword, Pierce Anthony
6) The Hollow Chocolate Bunnies of the Apocalypse, Ian Rankin
7) Το Συμβούλιο των Αφυπνισμένων, Γιώργος Καρατσιώρης
8) Τα Έπη των Αριμασπών, Δημήτρης Σαραντάκος
9) Ταξίδι στη Σελήνη, Συρανό ντε Μπερζεράκ
10) Ο κύριος του Φωτός, Ρότζερ Ζελάζνυ
11) Το καλοκαίρι μου έξω από το θόλο, Δημήτρης Βανέλλης
12) Τον Κανέναν θα τον φάω τελευταίο, Larry Cool

κι άλλα τέσσερα των οποίων τους τίτλους δε θυμάμαι καν.

Αλλά πού θα μου πάει, θα μου περάσει. Ίσως χρειαστεί να κάτω κάτι που έκανα πριν από μερικούς μήνες, να πέσω με τα μούτρα και ν' αρχίσουν μερικοί-μερικοί τα σχόλια (καλέ, πώς διαβάζεις έτσι καλέ, καλέ τα μάτια σου είναι σαν της σαύρας, διαβάζεις δυο σελίδες με ένα βλέμμα, καλε;) αλλά δε γίνετατι αλλιώς, πρέπει να αρχίσει να μειώνεται αυτή η στίβα με τα αδιάβαστα κάποια στιγμή.