Κοσμογονία-1

Το παρακάτω κείμενο είναι μια από τις τρεις ή τέσσερις κοσμογονίες που προσπάθησα να γράψω ώστε να υποστηρίξω ένα τεράστιο (για τα συνήθειά μου) μυθιστόρημά μου. Ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι "Η θλιμμένη ιστορία της Βοχέντα Μίνους" αλλά μάλλον θα αλλάξει. Η ιστορία μιλάει για έναν νόθο απόκληρο της κοινωνίας που προσπαθεί να αποτρέψει έναν πόλεμο μεταξύ της πατρίδας του και της γειτονικής. Με πρόφαση την "απαγωγή" μιας κοπέλας, ο νόθος θα γυρίσει όλον τον πλανήτη του, θα ανακαλύψει πολλά πράγματα που δεν τα ξέρουν οι πολλοί και θα δώσει ένα σωρό εσωτερικές και μη μάχες.

Για να μπορέσω να καταλάβω κι η ίδια τις διαφορές μεταξύ των κρατών και των θρησκειών τους, έγραψα από μια μικρή ¨κοσμογονία" της κάθε θρησκείας, που δίνει περίπου τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που την πιστεύουν. Η θρησκεία της μάνας-Βελντίς είναι κάπως μητριαρχική, αλλά γενικά η κοινωνία έχει την τάση να αναγνωρίζει και τις ανάγκες των γυναικών. Τώρα που το σκέφτομαι, ακόμη κι έτσι δεν κατάφερα να πιάσω το σφιγμό της κάθε κοινωνίας... Αει στο καλό, πρέπει ν' αλλάξω την πλοκή πάλι...

1. Πρώτα ήταν η μάνα-Βελντίς και τίποτε άλλο.

2. Κι ύστερα η μάνα-Βελντίς βαρέθηκε μονάχη και γέννησε εφτά παιδιά.

3. Τον πρωτότοκο, άγριο, βλοσυρό τον είπε Ζέμι, θεό του χάους.

4. Δεύτερη γεννήθηκε η Καμάλα, θεά της τάξης, όμορφη όσο τίποτε άλλο.

5. Τρίτος ο Ριού, ο θεός-νερό και θεός-δύναμη, ο ωραιότερος των θεών.

6. Τέταρτη γέννα της μάνας-Βελντίς η αέρινη Υκάλα, θεά της φλόγας και του έρωτα.

7. Κι έπειτα γεννήθηκε ο Τιεμόκ, ο ανηλεής, ο θάνατος.

8. Αδελφή του που ακολούθησε, η γλυκειά σα μέλι Έα, θεά της ζωής.

9. Και στερνοπαίδι ο Νύρια, ο θεός του σκεπτόμενου νου, το πονηρό πνεύμα.

10. Κι ήταν θεοί μα και παιδιά και θέλησαν να παίξουν.

11. Έφτιαξαν με τα χέρια τους μια σφαίρα κι έπαιξαν μ’ αυτήν.

12. Κι όταν την βαρέθηκαν, έφτιαξαν δυο κούκλες κι έπαιξαν μ’ αυτές, κι ήταν τα ονόματά τους Άντρας και Γυναίκα.

13. Κι όταν βαρέθηκαν με τις κούκλες τους να παίζουν κοιτάχτηκαν κι είδαν ότι είχαν μεγαλώσει και πια δεν ήταν παιδιά, αλλά άντρες και γυναίκες.

14. Και ζήτησαν από τη μάνα-Βελντίς να μείνουν πάντα έτσι και ποτέ να μην αλλάξει η θεϊκή τους όψη.

15. Δέχτηκε η Μητέρα Όλων, αλλά οι κούκλες ζήλεψαν.

16. Και για το αμάρτημα της ζήλιας, η μάνα-Βελντίς τους καταράστηκε να πληθύνουν και να μην γνωρίζονται πια με το όνομα Άντρας και Γυναίκα.

17. Μα δε σταμάτησε εκεί η τιμωρία, αλλά όρισε η Μητέρα Όλων πολύ λίγο να ζουν οι άνθρωποι και για λίγο να χαίρονται τα δώρα της Έα πριν δοθούν για πάντα στον Τιεμόκ.

18. Και από τότε οι άνθρωποι γεννιούνται από το τίποτα, ζουν μια στιγμή και πεθαίνουν.

19. Έκλαψαν οι θεοί, γιατί αγαπούσαν τα παιχνίδια τους και νοιάζονται γι’ αυτά, κι όσο μπορούν τα αλαφρώνουν από το βαρύ φορτίο.

20. Δοξασμένο ας είναι το όνομά τους.