Άγρια Ακρόπολη by Νίκος Α. Μάντης
My rating: 3 of 5 stars
Ξεκίνησα να το διαβάζω με κάποιο σφίξιμο. Γενικά τα βραβευμένα ποτέ δε με έπεισαν, ούτε τα ελληνικά, ούτε και τα ξένα.
Η αρχική εντύπωση ήταν πολύ καλή. Πάρα πολύ καλή, διότι επιτέλους, βρέθηκε ένας Έλληνας συγγραφέας που πρώτα και κύρια τον ενδιαφέρει η ιστορία του κι έπειτα να μας πει την καταπληκτική του φουτουριστική ιδέα (που πολλές φορές την έχουν πει άπειροι άλλοι πιο πριν από αυτόν). Λίγες καλές εικόνες, καλή εμβάθυνση στο χαρακτήρα του ήρωα και κάποια λίγα μπλα-μπλα (το επιλεγόμενο και info-dump) τα συγχωρείς εύκολα. Ωραίο φουτουριστικό θριλεράκι.
Μετά ξεκινάει το δεύτερο μέρος. Ήταν ανάγκη; Έκανα 100 σελίδες να καταλάβω τι σχέση είχε με το πρώτο μέρος. Γεμάτο ανούσιες φιοριτούρες και σκηνές που δεν τις λες και πλοκή και κουβέντες που θυμίζουν στρατευμένη λογοτεχνία. Δεν είμαι άνθρωπος που αγαπά τα βιβλία φιλοσοφίας, αλλά και να ήμουν, δεν ξέρω αν θα είχα καλύτερη γνώμη για το δεύτερο μέρος. Το "αστυνομικό", αν θέλετε, κομμάτι είναι εξίσου αδύναμο.
Τέλος το τρίτο μέρος είναι κάπως καλύτερο. Κλείνει με ενδιαφέροντα τρόπο, αλλά τις σκηνές στην Κόλαση τις θεωρώ κάπως υπερβολικές.
Γενικά, έχει άρτια και εύκολη γραφή, ρέει χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να κουράζει. Η κοσμοπλασία του έχει τα θέματά της, αλλά όπως είπαν και άλλοι αναγνώστες, με κερδίζει το ότι ο ίδιος ο συγγραφέας δεν παίρνει θέση, αφήνει τους ήρωές του να μιλήσουν και σε καλεί να βγάλεις τα συμπεράσματά σου μόνος σου. Αν συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο με το πρώτο μέρος, με την πολύ ωραία αίσθηση του θρίλερ, νομίζω θα με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά.
View all my reviews
My rating: 3 of 5 stars
Ξεκίνησα να το διαβάζω με κάποιο σφίξιμο. Γενικά τα βραβευμένα ποτέ δε με έπεισαν, ούτε τα ελληνικά, ούτε και τα ξένα.
Η αρχική εντύπωση ήταν πολύ καλή. Πάρα πολύ καλή, διότι επιτέλους, βρέθηκε ένας Έλληνας συγγραφέας που πρώτα και κύρια τον ενδιαφέρει η ιστορία του κι έπειτα να μας πει την καταπληκτική του φουτουριστική ιδέα (που πολλές φορές την έχουν πει άπειροι άλλοι πιο πριν από αυτόν). Λίγες καλές εικόνες, καλή εμβάθυνση στο χαρακτήρα του ήρωα και κάποια λίγα μπλα-μπλα (το επιλεγόμενο και info-dump) τα συγχωρείς εύκολα. Ωραίο φουτουριστικό θριλεράκι.
Μετά ξεκινάει το δεύτερο μέρος. Ήταν ανάγκη; Έκανα 100 σελίδες να καταλάβω τι σχέση είχε με το πρώτο μέρος. Γεμάτο ανούσιες φιοριτούρες και σκηνές που δεν τις λες και πλοκή και κουβέντες που θυμίζουν στρατευμένη λογοτεχνία. Δεν είμαι άνθρωπος που αγαπά τα βιβλία φιλοσοφίας, αλλά και να ήμουν, δεν ξέρω αν θα είχα καλύτερη γνώμη για το δεύτερο μέρος. Το "αστυνομικό", αν θέλετε, κομμάτι είναι εξίσου αδύναμο.
Τέλος το τρίτο μέρος είναι κάπως καλύτερο. Κλείνει με ενδιαφέροντα τρόπο, αλλά τις σκηνές στην Κόλαση τις θεωρώ κάπως υπερβολικές.
Γενικά, έχει άρτια και εύκολη γραφή, ρέει χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να κουράζει. Η κοσμοπλασία του έχει τα θέματά της, αλλά όπως είπαν και άλλοι αναγνώστες, με κερδίζει το ότι ο ίδιος ο συγγραφέας δεν παίρνει θέση, αφήνει τους ήρωές του να μιλήσουν και σε καλεί να βγάλεις τα συμπεράσματά σου μόνος σου. Αν συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο με το πρώτο μέρος, με την πολύ ωραία αίσθηση του θρίλερ, νομίζω θα με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά.
View all my reviews
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου