The Riyria Revelations (2): Avempartha

Γενικά: Η Riyria Revelations μια εξαλογία φαντασίας που ξεκίνησε ως αυτοέκδοση, έκανε μεγάλη επιτυχία, αγοράστηκε από την Orbit και εκδόθηκε εκ νέου σε τρεις τόμους. Ο συγγραφέας ήταν αρκετά μάγκας (και χ3σμ3νος από τη χαρά του κατά πώς φαίνεται) ώστε να εκδώσει το έκτο βιβλίο της αυτοέκδοσης μετά την υπογραφή με τους μεγαλοκαρεκλάδες.

Μπορώ να κοκκορευτώ πως είχα αγοράσει τα τέσσερα πρώτα πριν τον κακό χαμό και χάρηκα πραγματικά που τελικά το έκτο βιβλίο δε θα έχει διαφορετική ράχη από τα άλλα πέντε. 

Τα έξι αρχικά (τα οποία είναι εξαντλημένα) βιβλία είναι τα:

The Crown Conspiracy (2008)

Avempartha (2009)

Nyphron Rissing (2009)

Emerald Storm (2010)

Wintertide (2010)

Percepliquis (2012)

και τα τρία διπλά που μπορείτε ακόμη να βρείτε:

Theft of Swords (2011)

Rise of the Empire (2011)

Heir of Novron (2012)

Τα βιβλία είναι μια χαλαρή συνέχεια το ένα του άλλου. Υποτίθεται ότι μπορείς να τα διαβάσεις και εκτός σειράς. Είναι σχετικά αυτοτελή. Ακολουθούν τις περιπέτειες δύο κλεφτών, του Hadrian Blackwater και του Royce Melborn, που αποκαλούνται Riyria, που θα πει δίδυμο στη γλώσσα των ξωτικών. Ο πρώτος είναι πολύ καλός στο σπαθί, ευγενικός και μεγαλόψυχος. Ο δεύτερος είναι ικανότατος κλέφτης, παραδόπιστος και απαρέγκλιτα εγωίσταρος.

Γενικά, ο ίδιος ο συγγραφέας διατείνεται ότι τα κείμενα απέχουν λίγο από το μοντέρνο grim and grit.

Ειδικά: Σχόλια για το πρώτο βιβλίο, το Crown Conspiracy, έκανα εδώ, το Μάρτιο του 2011. Τελείωσα το Avempartha, το δεύτερο βιβλίο την εβδομάδα που μας πέρασε.

Γενικά διαβάζεται ευχάριστα. Έχει μερικά δύσκολα σημεία στην αρχή του, πάει να πει βαρετά μέχρι θανάτου. Απέχει, όπως και το  Crown Conspiracy, από τις βρώμικες λεπτομέρειες της καθημερινότητας (δε φτάνει την κυρίλα του high fantasy, αλλά πλησιάζει επώδυνα σε αυτήν). Επίσης, κάποια πράγματα που υποτίθεται ότι είναι μυστικά και πρέπει να σε ξαφνιάσει η αποκάλυψή τους, ε, δε σε ξαφνιάζει. Τέλος, ακριβώς όπως και στο  Crown Conspiracy, η τελική σκηνή μάχης είναι άξια να την υποδυθεί ο ΝΤάγκλας Φέρμπακς. Ο Σίνιορ. If you know what I mean.