Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Το Βασίλειο της Αράχνης, Βιβλίο Πρώτο: Η Περγαμηνή με τους Τέσσερις Απόκρυφους Αποδέκτες


Σήμερα θα προσπαθήσω να σας συστήσω δύο πλάσματα που ενώ μοιάζουν εντελώς διαφορετικά ίσως τελικά και να μην είναι.

Το ένα από τα πλάσματα αυτά λέγεται Γιάννης Πλιώτας. Αν τον συναντήσετε ποτέ, μην σας ξεγελάσει έτσι που κάθεται ήρεμος-ήρεμος και δήθεν αποστασιοποιημένος, κατά βάθος έχει κι αυτός τα άγχη του και τις αγωνίες του και όλα όσα έχουν όλοι οι άνθρωποι του κόσμου. Ο Γιάννης είναι 27 ετών, σπουδάζει ηλεκτρολόγος μηχανικός στην Πάτρα και έχει ένα πλήθος από δραστηριότητες σχετικές με το βιβλίο και τον κινηματογράφο. Διατηρεί τρία αξιόλογα μπλογκ (http://giannis-pliotas.blogspot.com/ gγια βιβλία, http://john-pliotas.blogspot.com/ για κινηματογράφο και http://kingdomofarachnida.blogspot.com/ αφιερωμένο στο πρώτο του βιβλίο) και ανήκει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Συμπαντικές διαδρομές, αρθρογραφεί στα περιοδικά Universe Pathways, Unit, την εφημερίδα EpirusPress (www.epiruspress.gr.com) και το Στην Μπρίζα (www.stinbriza.gr). Επίσης μπορείτε να τον βρείτε και ανάμεσα στους συνεργάτες του ραδιοφωνικού σταθμού STUDIO E, την Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείουκαι είναι και ενεργό μέλος στις διαδικτυακές κοινότητες www.sff.gr και http://www.kritikes.gr/

Το άλλο πλάσμα που θα σας συστήσω σήμερα, το κρατάω στα χέρια μου κι είναι αυτό το βιβλίο, το οποίο έχει γράψει ο Γιάννης.

Θα μου πείτε: μα καλά, πλάσμα ένα βιβλίο;

Επιτρέψατέ μου να επιμείνω. Ετούτο το βιβλίο δεν είναι πράγμα. Είναι πλάσμα με την έννοια ότι έχει δική του ψυχή και υπόσταση όπως όλα τα πλάσματα.

Και θα σας το αποδείξω αμέσως.

Καταρχήν, και μόνο το εξώφυλλό του θα πρέπει να σας λέει κάτι. Είναι του Γιώργου Δημητρίου. Αν και προσωπικά παρακολουθώ την ελληνική παραγωγή στην τέχνη της εικονογράφησης, ειλικρινά δεν περίμενα κάτι τόσο εμπνευσμένο. Δε θα ήταν υπερβολή αν σας έλεγα ότι θα αγόραζα το βιβλίο μόνο και μόνο από το εξώφυλλό του και δεν είμαι ιδιαίτερα παρορμητικός αγοραστής. Ο κ. Δημητρίου έχει μπει στο πνεύμα του κειμένου κι έχει προσθέσεις στη μαγεία του, παρ’ όλο που συνήθως λένε ότι η εικονογράφηση καλουπώνει και καθοδηγεί τη φαντασία του αναγνώστη.

Αλλά ας δούμε και το περιεχόμενο.

Όπως ο Γιάννης προσπαθεί να σας ξεγελάσει με την ηρεμία του, έτσι και αυτό το βιβλίο προσπαθεί με τον τίτλο του να βάλει τη σκέψη σας σε καλούπι. Βασίλειο της Αράχνης. Η Περγαμηνή με τους Τέσσερις Απόκρυφους Αποδέκτες. Δεν πάει το μυαλό σας λίγο σε αλχημιστές, παγκόσμιες συνωμοσίες και Ναΐτες Ιππότες;

Ε, καμμία σχέση.

Όχι, καμμία απολύτως.

Όταν αποφασίσετε ν’ ανοίξετε αυτό το βιβλίο θα σας πει μια εντελώς άλλη ιστορία, μια ιστορία που θα σας κερδίσει από την πρώτη της σελίδα. Πέρα από τα προφανή, δηλαδή την ιστορία του βασιλείου και τα όσα διαδραματίζονται στο πόλεμο, το βιβλίο αυτό έχει να σας μιλήσει πρώτα και κύρια για τον Αλιόσκα.

Έχουμε δει πολλούς ήρωες που ξεκίνησαν σαν απλοί και αθώοι παίδες για να σώσουν τον κόσμο. Είναι αυτό που προσωπικά ονομάζω το σύνδρομο Φρόντο Μπάγκινς, μικροί και αθώοι άνθρωποι που δεν έχουν ξανασυναντήσει το πραγματικό κακό, να πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με αυτό το πραγματικό κακό, το Κακό με Κάππα κεφαλαίο.

Σε τι διαφέρει ο Αλιόσκα από όλους τους υπόλοιπους Μπάγκινς; Σε κάτι πραγματικά σπάνιο: η αθωότητά του δεν «δηλώνεται» κραυγαλέα, αλλά «δείχνεται», ανεπαίσθητα και διακριτικά. Με ποιον τρόπο θα σας γελάσω, αν μπορούσα θα τον βασάνιζα το Γιάννη για να τον μάθω και να μπορώ να γράψω κι εγώ έτσι. Ίσως είναι οι αγορίστικες σιωπές, εκεί που οι ενήλικοι ξέρουμε ότι αν πεις έστω μια λέξη, τότε όλα θα λυθούν. Ίσως ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις συντρόφισσές του, ίσως ακόμη και το ότι τους ζητάει να του πουν ιστορίες λίγο πριν κοιμηθεί. Απ’ όποια πλευρά κι αν το δείτε, είναι ένας χαρακτήρας τόσο πραγματικός, που δε θα μπορέσετε να του αντισταθείτε.

Και κάτι που θα ήθελα πραγματικά να τονίσω: ο Γιάννης κατάφερε να συλλάβει και να αποτυπώσει στο χαρτί αυτήν τη λεπτεπίλεπτη εικόνα της αθωότητας όταν ήταν22 χρονών. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για το δυναμικό που διαθέτει σαν συγγραφέας.

Και κοντά στον Αλιόσκα και οι δύο του συντρόφισσες, η Ένια κι η Νάιλο, είναι αξιοπρόσεκτοι και μελετημένοι χαρακτήρες.

Η πρώτη ανήκει στη φυλή των αινιγματική ξωτικών και συνοδεύεται από τη λύκαινα Κιάρα. Η εμφάνισή της θυμίζει αρχαίες θεές της γης κι αν θέλετε τη γνώμη μου, νομίζω ότι κάτι μας κρύβει. Η είσοδός της στη ζωή του Αλιόσκα είναι κάπως επεισοδιακή, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ήρθε για να μείνει.

Η Νάιλο με τη σειρά της είναι μια επίσης αινιγματική προσωπικότητα. Ταχυδακτυλουργός στο επάγγελμα, πιθανόν ερωμένη του άρχοντα του Μεριάν και με σκοπό ταξιδιού κάπως συγκεχυμμένο και ασαφή. Μοιάζει να έχει μια κάπως πιο χιουμοριστική άποψη για τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα τη διακρίνει μια σκληρότητα που μόνο στους ανθρώπους που έχουν πονέσει μπορείς να συναντήσεις.

Μπορείτε να σκεφτείτε πιο παράξενους και συνάμα πιο ταιριαστούς συντρόφους για έναν νεαρό ταχυδρόμο;

Κι έπειτα… είναι και το ίδιο το ταξίδι.

Δε θα μάθουμε πάρα πολλά για τη γεωγραφία της οροσειράς Ντραγκούτ, ό,τι χρειάζεται να μάθουμε το μαθαίνουμε με ευθύ τρόπο στην αρχή, σε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, με τις περιγραφές του και με τα όλα του. Δεν είναι καν ένα κλισέ ταξίδι ενηλικίωσης, αν και σαν κάτι τέτοιο μοιάζει.

Στην ουσία το ταξίδι του Αλιόσκα και των συντρόφων του είναι ένα πέρασμα μέσα από τους μύθους και τη μαγική ατμόσφαιρα των βουνών. Διαβάζοντας τις περιγραφές, η αίσθηση που πήρα είναι παρόμοια με εκείνη της αρχαίας Νύσας, του βουνού με την απόλυτη ησυχία, όπου μεγάλωσε ο θεός Διόνυσος κι όπου ακόμη κι ο καπνός από τις θυσίες πηγαίνει ίσια. Περνώντας από μέρη που συχνά δεν ονοματίζονται, σταματάμε, παίρνουμε μια ανάσα κι ακούμε την ιστορία του τόπου, το παραμύθι που το δένει, κι εμάς μαζί του, με αυτό που στο Βασίλειο της Αράχνης ονομάζεται πραγματικότητα.

Ελπίζω μετά από αυτά τα λίγα να θελήσετε να κάνετε μια καλύτερη γνωριμία με το πλάσμα που λέγεται Βασίλειο της Αράχνης. Εγώ προσωπικά δεν έχασα που έκανα τη γνωριμία αυτή, αντίθετα εκτός από την απόλαυση του να διαβάσω ένα καλό βιβλίο, κέρδισα και κάποιες στιγμές περισυλλογής πάνω στους ανθρώπινους χαρακτήρες.